Wyrok NSA z dnia 24 listopada 2020 r., sygn. II OSK 2785/20
Budowlane prawo
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 czerwca 2020 r. sygn. akt II SA/Gl 643/20 w sprawie ze sprzeciwu W. D. od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...]kwietnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie wykonania określonych robót budowlanych oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, wyrokiem z dnia 19 czerwca 2020r., sygn. akt II SA/Gl 643/20, oddalił sprzeciw W. D. od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] kwietnia 2020r. nr [...] w przedmiocie wykonania określonych robót budowlanych.
Zaskarżoną decyzją [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] uchylił w całości decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] stycznia 2020r. nakazującą skarżącemu w terminie do 31 października 2020r. wykonać na tarasie od strony granicy z sąsiednią działką nr [...] ścianę oddzielenia przeciwpożarowego z uwzględnieniem przepisów § 235 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tj. Dz.U. z 2015 r. poz. 1422 ze zm.) - tj. - ścianę oddzielenia przeciwpożarowego należy wyprowadzić ponad pokrycie dachu na wysokość co najmniej 0,3m lub zastosować wzdłuż ściany pas z materiału niepalnego o szerokości co najmniej 1m i klasie odporności ogniowej E I 60, bezpośrednio pod pokryciem; przekrycie na tej szerokości powinno być nierozprzestrzeniające ognia; - od strony południowej budynku tj. prostopadle do granicy z sąsiednią działką nr ew. [...] na całej wysokości tarasu zastosować pionowy pas z materiału niepalnego o szerokości co najmniej 2m i klasie odporności ogniowej E I 60 - i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
W uzasadnieniu przywołanego na wstępie wyroku oddalającego sprzeciw od powyższej decyzji Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że zaskarżona decyzja, pomimo błędnego w znacznym stopniu uzasadnienia, nie narusza treści art. 138 § 2 k.p.a. W pierwszej kolejności Sąd podkreślił, że przedmiot postępowania w sprawie został wystarczająco skonkretyzowany i nie budził dotychczas, również w ocenie Sądu przy wydawaniu zapadłych w tej sprawie wyroków z dnia 8 maja 2014 r. sygn. akt II SA/Gl 1883/13 (od którego skarga kasacyjna nie została oddalona wyrokiem NSA z dnia 19 maja 2016 r. sygn. akt II OSK 2214/14), wątpliwości. Przedmiotem tym jest zbadanie legalności i zgodności wybudowania z obowiązującymi przepisami garażu i usytuowanego na jego stropie zadaszonego tarasu, zrealizowanego na działce nr [...], usytuowanego od zachodu w granicy ze stanowiącą własność uczestnika działką nr [...]. Wbrew stanowisku organu odwoławczego w dotychczasowym postępowaniu nie było kwestionowane, nie budziło wątpliwości i zostało przesądzone, że przedmiotowy garaż został zrealizowany w oparciu o ostateczne pozwolenie na budowę Wójta Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 1997 r., również gdy chodzi o usytuowanie jego zachodniej ściany w granicy z działką uczestnika. Pomimo podejmowanych prób decyzja ta (również w tym zakresie) nie została wyeliminowana z obrotu prawnego i wiąże w tym postępowaniu. W konsekwencji błędne jest zawarte w zaskarżonej decyzji stanowisko, że usytuowanie tego garażu i położonego na jego stropie tarasu powinno podlegać badaniu z punktu widzenia usytuowania go w granicy, co do zgodności z przepisami rozporządzenia w sprawie warunków technicznych i ewentualnie w zakresie zgodności w tym zakresie z planem zagospodarowania przestrzennego. W tym bowiem zakresie organy są związane ostateczną decyzją o pozwoleniu na budowę. W konsekwencji, gdy chodzi o taką lokalizację, brak jest podstaw (i nie było to również w toku postępowania podnoszone) do przyjęcia, aby w tym zakresie doszło w czasie budowy do odstępstw od zatwierdzonego projektu budowlanego. Sąd wskazał, że podnosząc w tym zakresie zastrzeżenia organ odwoławczy nie wskazał, która z sytuacji wymienionych w art. 50 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane ma w sprawie zastosowanie. Badanie w postępowaniu legalizacyjnym zgodności prowadzonych lub zrealizowanych robót budowlanych z przepisami (art. 50 ust. 1 pkt 4 tej ustawy) nie dotyczy bowiem co do zasady robót realizowanych lub zrealizowanych zgodnie z ostateczną decyzją o pozwoleniu na budowę. Zgodność ta powinna być badana przy wydawaniu pozwolenia na budowę i zatwierdzaniu projektu budowlanego. Jedyny wyjątek jaki jest w tym względzie dopuszczalny może wynikać z treści art. 50 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego. W tym też zakresie, zdaniem Sądu, rozważenia wymaga zasadność i treść nałożonych na skarżącego zaskarżoną decyzją obowiązków.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
