Wyrok NSA z dnia 14 października 2020 r., sygn. II OSK 1494/20
Budowlane prawo
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 14 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2019 r. sygn. akt VII SA/Wa 472/19 w sprawie ze skargi A. C.i J.C. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 11 września 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 472/19, po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. C. i J. C. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji i zasądził od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz A. C. i J. C. zwrot kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, po rozpatrzeniu odwołania A. C. i J. C., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] października 2018 r., znak: [...], w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty [...] z [...] sierpnia 2015 r., Nr [...], znak:[...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej M. i I. R. pozwolenia na rozbudowę i przebudowę budynku szkolno-przedszkolnego K. "[...]" wraz instalacjami: wodociągową, kanalizacji sanitarnej, elektrycznej i centralnego ogrzewania na działkach nr ew. [...] i [...] położonych przy ul. [...] w miejscowości [...], gm. [...].
Uzasadniając uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie było podstaw do umorzenia na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. w zw. z art. 157 § 1 k.p.a. postępowania wszczętego na wniosek skarżących i przyjęcia, że nie mają oni przymiotu strony w przedmiotowym postępowaniu nieważnościowym tylko dlatego, że projekt inwestycji odpowiada warunkom technicznym jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Sąd wyjaśnił, że ograniczenie możliwości zagospodarowania działki sąsiedniej należy rozumieć także jako utrudnienia w korzystaniu z nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem. Przymiot strony właściciela nieruchomości sąsiedniej w stosunku do działki inwestora może wynikać z ochrony przysługującego mu prawa własności. Normą, z której skarżący mogą skutecznie wskazywać na przymiot strony są przepisy prawa miejscowego - miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Właściciele nieruchomości położonej w określonej jednostce planistycznej, zobowiązani do jej zagospodarowania po myśli planu, mają prawo oczekiwać i dochodzić zabudowy w bliskim sąsiedztwie także zgodnej z tymi przepisami. Zdaniem Sądu, wbrew stanowisku Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, wnioskodawcy wskazali przepisy prawa materialnego, z których wywodzą przymiot strony w niniejszym postępowaniu nieważnościowym. Podnosili, że doszło do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę inwestycji, a faktycznie rozbudowę już istniejącej, w sposób niedopuszczalny w świetle ustaleń obowiązującego planu. Zgodnie z art. 87 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego. Zgodnie z art. 14 ust. 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2017r., poz. 1073) plan miejscowy jest aktem prawa miejscowego. Taka kwalifikacja planu miejscowego obowiązywała także w dniu wydania decyzji ostatecznej. Tym samym to właśnie normy prawa miejscowego, zawarte w miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego stanowią te, z których wynikał interes prawny skarżącego do udziału w charakterze strony w postępowaniu nieważnościowym zainicjowanym ich wnioskiem. W ocenie Sądu, w toku niniejszego postępowania administracyjnego nie dostrzeżono także, że inwestycja objęta projektem stanowi rozbudowę już istniejącego obiektu. W sytuacji zaś gdy kwestionowane pozwolenie obejmuje obiekty wchodzące w skład funkcjonującego już obiektu, inwestycję należy traktować szerzej niż tylko postrzegać przez literalny zakres projektu. Sąd podkreślił przy tym, że przy ocenie, czy dany podmiot jest stroną postępowania, nie ma znaczenia, czy został naruszony interes prawny a jedynie czy interes taki przysługuje. W sytuacji bowiem, gdy istnieje możliwość spowodowania negatywnego oddziaływania projektowanego obiektu na teren sąsiednich nieruchomości, uwzględniając wyniki analizy wyznaczonego obszaru oddziaływania, właściciele nieruchomości położonych na tym obszarze są stronami postępowania w sprawie pozwolenia na budowę. Oddzielnym natomiast zagadnieniem jest to, czy podnoszone przez te osoby zarzuty w stosunku do projektowanej inwestycji są uzasadnione z punktu widzenia obowiązujących przepisów.
Skargą kasacyjną Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając mu naruszenie:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
