Postanowienie NSA z dnia 16 lipca 2020 r., sygn. I OW 44/20
Administracyjne postępowanie
Dnia 16 lipca 2020 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Rafał Stasikowski (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Roman Ciąglewicz sędzia del. WSA Rafał Wolnik po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2020 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza N. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość między Burmistrzem N. a Prezydentem Miasta K. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku w sprawie przyznania zasiłku okresowego i zasiłku celowego postanawia: wskazać Prezydenta Miasta K. jako organ właściwy w sprawie.
Uzasadnienie
Pismem z 21 lutego 2020 r. Burmistrz Miasta N. wniósł o rozstrzygnięcie przez Naczelny Sąd Administracyjny sporu o właściwość pomiędzy nim a Prezydentem Miasta K. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpatrzenia wniosku w sprawie przyznania zasiłku okresowego i celowego na zakup żywności oraz przyznania zasiłku celowego na zakup odzieży, obuwia oraz środków czystości
Działający z upoważnienia Burmistrza Miasta N. Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej wskazał, że Zastępca Kierownika Działu Pomocy Bezdomnym Ośrodka Pomocy Społecznej w K. zawiadomieniem z 10 lutego 2020 r. przekazał do Burmistrza Miasta N. - MOPS w N.- podanie M. S. w sprawie przyznania zasiłku okresowego i celowego na zakup żywności oraz przyznania zasiłku celowego na zakup odzieży, obuwia oraz środków czystości do załatwienia zgodnie z właściwością. MOPS w N. ustalił, że wnioskodawczyni w okresie od 13 kwietnia 2016 r. do 19 października 2019 r. przebywała w zakładzie karnym w K. Jej rodzice nie żyją. Ostatnie miejsce zameldowania posiadała w N., os. [..], gdzie mieszkali jej rodzice. W obecnej chwili mieszkanie należy do osoby obcej. Z zebranej dokumentacji wynika, że przyczyną ubiegania się o środki z pomocy społecznej jest ubóstwo, bezrobocie i trudności z przystosowaniem się do życia po opuszczeniu zakładu karnego. Z akt sprawy nie wynika jednak, aby wnioskodawczyni była osobą bezdomną. W oświadczeniu z 4 lutego 2020 r. wskazuje ona, że aktualnie zamieszkuje w mieszkaniu, którego najemcą jest jej znajoma, posiada dostęp do kuchni, łazienki. Wskazuje także, aby należne świadczenie przesłać na adres obecnego zamieszkania. Strona nie wskazuje nadto, aby przebywała w miejscach niezamieszkałych, ani by ubiegała się o pomoc w formie schronienia dla osób bezdomnych. W danych adresowych ewidencji osób bezrobotnych wskazuje adres korespondencyjny oraz zamieszkania ul. [..]. Zdaniem organu, wnioskodawczyni nie jest osobę bezdomną w rozumieniu art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej, ponieważ, jak sama wskazuje, zamieszkuje w lokalu służącym do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Wobec tego organ właściwy do rozpatrzenia jej wniosku należy ustalić na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Dokumentacja zebrana w sprawie wskazuje, że wnioskodawczyni od opuszczenia zakładu karnego w 2019 r. nie zamieszkuje w N., a skoncentrowała swoje życie w K. Tam zarejestrowała się w GUP, korzystała z ofert pracy, poszukuje pracy we własnym zakresie, zamieszkuje również u znajomej. Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, organem właściwym do rozpatrzenia jej wniosku jest zatem Prezydent Miasta K.
W odpowiedzi na wniosek o rozstrzygnięcie sporu, Kierownik MOPS w K. stwierdził, że podstawowym obowiązkiem Gminy K. jest zapewnienie schronienia bezdomnym, którzy posiadają ostatni stały meldunek na terenie K. Z akt sprawy wynika, że wnioskodawczyni w lokalu mieszkalnym, którego najemcą jest jej znajoma, może przebywać tylko w nocy, a podczas dnia tylko, gdy jej znajoma w nim przebywa. Wnioskodawczyni nie posiada kluczy do lokalu. Podczas dnia przebywa głównie na skwerach, w galeriach handlowych, korzysta z usług świetlicy dla osób bezdomnych. Przed pobytem w zakładzie karnym w K. nigdy w K. nie zamieszkiwała. Po zakończeniu odbywania kary postanowiła podjąć pracę w K., jednak ze względu na problemy z zatrudnieniem deklaruje powrót do N. lub Z., gdzie funkcjonowała przed pobytem w zakładzie karnym. Wnioskodawczyni została wymeldowana z pobytu stałego pod adresem N., os. [..], gdzie była zameldowana od 18 lipca 2013 r. Wcześniejsze stałe meldunki posiadała w Z. Zdaniem organu, wnioskodawczyni jest zatem osobą bezdomną, gdyż w przedmiotowym lokalu wyłącznie nocuje, nie zamieszkuje w nim stale w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych i nie posiada tam meldunku. Wyrazem zamiaru wnioskodawczyni powrotu do N. jest chęć złożenia wniosku o lokal socjalny w tej miejscowości. W GUP zarejestrowała się 13 stycznia 2020 r. i nigdy wcześniej nie była aktywizowana zawodowo oraz nie podejmowała zatrudnienia na terenie K. Podczas przesłuchania w dniu 28 lutego 2020 r. podała, że jej poszukiwania pracy w K. są sporadyczne, nieregularne i rejestracja w Urzędzie jest niezbędna do posiadania ubezpieczenia zdrowotnego. Zdaniem organu, nie znajdują uzasadnienia argumenty strony przeciwnej co do zamieszkiwania wnioskodawczyni na terenie Gminy K. i płynące z tego wnioski co do właściwości organu do rozpatrzenia sprawy, ponieważ wnioskodawczyni jest osobą bezdomną, a badanie zamiaru pobytu osoby bezdomnej w danej miejscowości jest bezprzedmiotowe. Ostatnie miejsce zameldowania wnioskodawczyni na pobyt stały było w N.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
