Wyrok NSA z dnia 16 lipca 2020 r., sygn. I GSK 606/20
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia del. WSA Marek Sachajko (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 5 listopada 2019 r., sygn. akt III SA/Lu 276/19 w sprawie ze skargi T. B. na decyzję Dyrektora Lubelskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Elizówce z dnia [...] kwietnia 2019 r., nr [...] w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 5 listopada 2019 r., sygn. akt III SA/Lu 276/19, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325; dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę T. B. (dalej: skarżącego) na decyzję Dyrektora Lubelskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] kwietnia 2019 r. utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zamościu w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2018.
W motywach rozstrzygnięcia WSA wskazał, że istotę sporu stanowiła kwestia zasadności odmowy przyznania stronie jednolitej płatności obszarowej (JPO) na rok 2018 i jednocześnie nałożenia na nią administracyjnej kary pieniężnej w związku ze stwierdzonymi w toku kontroli administracyjnej nieprawidłowościami. Zdaniem organów obu instancji, skarżący nie spełnił warunku "posiadania" w odniesieniu do nieruchomości rolnych oznaczonych jako działki rolnych nr 5/1 i nr 5/2, w związku z czym nie została spełniona przesłanka, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 lutego 2015 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 1312, dalej: ustawa o płatnościach bezpośrednich). Powołując się na pojęcie "posiadania" określone w art. 336 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tj. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145, dalej: k.c.) oraz orzecznictwo sądów administracyjnych organ odwoławczy przyjął, że dla przyznania omawianej płatności istotne jest to, czy wnioskodawca faktycznie włada gruntem przy spełnieniu wymogów kwalifikowalności przewidzianych ustawą o płatnościach bezpośrednich. Natomiast zdaniem skarżącego, organ dokonał błędnej wykładni pojęcia posiadania, jak również błędnie uznał zadeklarowane działki jako obszary, które są wykorzystywane głównie do prowadzenia działalności pozarolniczej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
