Wyrok NSA z dnia 13 marca 2019 r., sygn. II OSK 319/19
W przypadku wniesienia przez gminę skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze, stwierdzające nieważność miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, sąd administracyjny ocenia zgodność z prawem rozstrzygnięcia nadzorczego i uchwały, której organ nadzoru stwierdził nieważność. Poza kompetencją sądu administracyjnego w takim przypadku pozostaje ocena zgodności z prawem studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.
Teza urzędowa
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Mazur Sędziowie: Sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy[...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 października 2018 r. sygn. akt II SA/Gl 570/18 w sprawie ze skargi Gminy [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...]kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...]z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...]; 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz Gminy [...] kwotę 840 (osiemset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, wyrokiem z dnia 3 października 2018 r., sygn. akt II SA/Gl 570/18, oddalił skargę Gminy [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd podał, że zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewoda [...] stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] marca 2018 r. nr [...], wydanej na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (obecnie j.t. Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm., dalej: u.s.g.) oraz art. 20 ust. 1 i art. 27 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (j.t. Dz. U. z 2017 r. poz. 1073 ze zm., dalej: u.p.z.p.), w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...] dla obszaru położonego w rejonie ul. [...], przyjętego uchwałą nr [...] Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] października 2015 r. dla fragmentu terenu oznaczonego symbolem G.16 ZD. Zdaniem Wojewody [...] uchwała ta została podjęta z istotnym naruszeniem zasad sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Rada, przedmiotową nowelizacją miejscowego planu wyznaczyła nowy teren G.17aMN. Ustalając przeznaczenie i zasady zagospodarowania dla terenu nie uwzględniła jednak zapisów wskazanych w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta [...] przyjętego uchwałą Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] maja 2016r. nr [...]. W § 2 uchwały Nr [...] wprowadzono zmiany do § 33 zmienianej uchwały. Nowym brzmieniem § 33 dodano do wyliczenia w zdaniu wstępnym - ustalającego zasady zagospodarowania terenów oznaczonych symbolami: G.14MN, G.17MN, G.37MN - oznaczenie o symbolu G17aMN. Natomiast w kolejnych punktach § 2 uchwały zmieniającej dostosowano ustalenia szczegółowe w uchwale zmienianej tak, by uwzględniały teren G.17aMN. Tym samym dla terenu G.17aMN ustalono w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Natomiast w studium teren G.17aMN usytuowany jest na terenie ogrodów działkowych oznaczonych symbolem A6.3/1.Z4. Studium na obszarze A6.3/1.Z4 wskazuje przeznaczenie dominujące jako ogrody działkowe Z4, nie wskazuje natomiast przeznaczeń równorzędnych, czy też przeznaczeń dopuszczonych. W studium na obszarze A6.3/1.Z4 nie przewidziano możliwości sytuowania zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Zatem nie jest możliwe ustalenie w miejscowym planie przeznaczenia, które może być zrealizowane poprzez realizację zabudowy jednorodzinnej mieszkaniowej, gdyż jest to sprzeczne z ustaleniami studium, co narusza art. 9 ust. 4 i art. 20 ust. 1 u.p.z.p. Wojewoda wskazał przy tym, że wydanie decyzji o warunkach zabudowy nie przesądza o konieczności uwzględnienia ich treści w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Wręcz przeciwnie, art. 65 u.p.z.p. stanowi, że organ, który wydał decyzję o warunkach zabudowy stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli dla tego terenu uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a ustalenia tego planu są inne niż wydanej decyzji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
