Wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2019 r., sygn. I OSK 2602/18
Nieruchomości
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant: starszy inspektor sądowy Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2019 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 1075/17 w sprawie ze skargi E. D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 30 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Wa 1075/17), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, orzekając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: "p.p.s.a."), oddalił skargę E. D. i M.D. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] o odmowie potwierdzenia E.D. oraz M. D. prawa do rekompensaty przysługującej z tytułu pozostawienia przez A. D. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
W skardze kasacyjnej, zaskarżając powyższy wyrok w całości, E.D. zarzuciła Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie naruszenie:
I. prawa materialnego:
1.art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2016 r. poz. 2042) - przez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że ww. przepis nakłada na osobę ubiegającą się o potwierdzenie prawa do rekompensaty za tzw. mienie zabużańskie obowiązek udowodnienia pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej z przyczyn, o których mowa w art. 1 w/w ustawy, w sytuacji gdy ww. przepis mówi o obowiązku dołączenia do wniosku dowodów, które (jedynie) świadczą o pozostawieniu takich nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, a w konsekwencji wadliwe przyjęcie, że testament M. B. z dnia 6 lutego 1940 r. (w którym wymieniono stanowiące jej własność nieruchomości w m. B., w byłym województwie [...], w powiecie [...]) oraz zaświadczenie z gminy K. z dnia 18 września 1941 r. (które odwołuje się do ww. testamentu), nie stanowią dowodów (dokumentów), które świadczą o pozostawieniu wymienionych tam nieruchomości przez poprzedników prawnych skarżącej,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
