Wyrok NSA z dnia 10 listopada 2016 r., sygn. I OSK 39/16
Prawo do rekompensaty przyznaje się jako całość za utratę konkretnego mienia wszystkim uprawnionym, którzy spełniają wymogi ustawowe. Jest to prawo wspólne dla wszystkich uprawnionych. W przypadku wielu uprawnionych, których wnioski są zasadne, każdy z nich otrzymuje stosowną część (według udziału we współwłasności lub udziału spadkowego), a nie oddzielne prawo do rekompensaty.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędzia del. WSA Mariola Kowalska (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Dominika Sasin-Knothe po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Skarbu Państwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 września 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 2942/14 w sprawie ze skargi M.Ć. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 września 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 2942/14, po rozpoznaniu skargi M.Ć. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...], oraz postanowienie Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...].
Sąd przedstawił następujący stan sprawy:
Wnioskiem z dnia 30 grudnia 2008 r. M.Ć. wystąpiła do Wojewody Mazowieckiego o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez F.Ć. i K.Ć. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w miejscowości B., powiat krzemieniecki, dawne województwo wołyńskie, obecnie Ukraina. Do wniosku strona załączyła m.in. kserokopie odpisów skróconych aktów zgonu F.Ć., K.Ć. i S.Ć. oraz kserokopię skróconego aktu małżeństwa S.Ć. i M.T. Przy piśmie z dnia 20 kwietnia 2009 r. M.Ć. uzupełniła materiał dowodowy sprawy m.in. o postanowienie Sądu Rejonowego w Gryfinie z dnia 18 sierpnia 1993 r., sygn. akt I Ns 236/93 o stwierdzeniu nabycia spadku po F.Ć. i K.Ć., postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt I Ns 308/09 o stwierdzeniu nabycia spadku po S.Ć., wniosek S.Ć. i T.Ć. z dnia 18 lutego 1991 r. oraz oświadczenie świadków M.G. i W.M. z dnia 6 sierpnia 1990 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
