Wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2019 r., sygn. II GSK 451/17
Drogi publiczne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz (spr.) Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 27 października 2016 r. sygn. akt II SA/Ol 951/16 w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 27 października 2016 r., sygn. akt II SA/Ol 951/16 po rozpoznaniu sprawy ze skargi S. S. (dalej: wnioskodawca, strona, skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie (w skrócie: Kolegium, SKO) z [...] czerwca 2016r., nr [...] w przedmiocie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego, oddalił skargę.
Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Powołanym rozstrzygnięciem z [...] czerwca 2016 r. Kolegium, po rozpatrzeniu odwołania wnioskodawcy, utrzymało w mocy decyzję Prezydenta [...] z [...] kwietnia 2016 r., nr [...], odmawiającą stronie wydania zezwolenia na zajęcie 8 m2 pasa drogi gminnej - ul. [...] w [...] (dz. nr [...] i nr [...], obr. nr [...]) w okresie od 16 kwietnia 2016 r. do 30 września 2016 r., w celu postoju mobilnej przyczepy gastronomicznej do sprzedaży lodów. Kolegium przytoczyło stan faktyczny i prawny sprawy, podzielając w całości stanowisko organu I instancji. Byłoby sprzeczne z prawem wydanie decyzji zezwalającej na zajęcie pasa drogowego w celu postoju opisanej przyczepy. Zasadą wynikającą z art. 39 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 450 z późn. zm.; dalej: u.d.p.) jest zakaz lokalizacji w pasie drogowym obiektów budowlanych, umieszczania urządzeń, przedmiotów i materiałów niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, a zezwolenie na takie działania może być wydane jedynie w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Decyzja w tym zakresie należy do zarządcy drogi i ma charakter uznaniowy, ale rozstrzygnięcie nie może nosić znamion dowolności. Zdaniem Kolegium, organ I instancji wyczerpująco wyjaśnił stronie powód odmownego załatwienia wniosku, tj. sprzeczność planowanej lokalizacji przyczepy z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Podkreśliło, że z akt sprawy bezsprzecznie wynika, że miejsce usytuowania mobilnej przyczepy gastronomicznej miałoby się znajdować na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przyjętym uchwałą nr [...] Rady Miasta [...] z [...] listopada 2009 r. w sprawie uchwalenia "Zmiany miejscowego planu zagospodarowani przestrzennego otoczenia [...]" (Dz.Urz.Woj.[...]). Teren, na którym planowano usytuowanie przyczepy do sprzedaży lodów oznaczony jest w tymże planie symbolem 3KD20. Natomiast według § 4 ust. 2 rozdziału II tej uchwały w granicach planu wprowadza się zakaz lokalizowania tymczasowych obiektów budowlanych, za wyjątkiem zaplecza budowy, obiektów wystaw i imprez plenerowych oraz obiektów dopuszczonych ustaleniami § 5 i § 9, w których to brak jest odniesienia do tego rodzaju tymczasowych obiektów budowlanych zlokalizowanych na obszarze oznaczonym symbolem 3KD20. Kolegium wskazało, że mobilną przyczepę gastronomiczną zalicza się do tymczasowych obiektów budowlanych, w myśl art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r., poz.1409 z późn. zm., dalej: pr.bud.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
