Wyrok NSA z dnia 16 maja 2018 r., sygn. I OSK 132/18
Pomoc społeczna
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie: Sędzia NSA Czesława Nowak- Kolczyńska Sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 października 2017 r. sygn. akt II SA/Łd 667/17 w sprawie ze skargi W.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławcze w Łodzi z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Przedmiotem skargi kasacyjnej, wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] (dalej: SKO) jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 października 2017 r., sygn. akt II SA/Łd 667/17, którym, w wyniku rozpoznania skargi W.P., uchylono jego decyzję z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...], wydaną w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
Wyrok wydany został w następujących, ustalonych przez Sąd I instancji, okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Wskazaną wyżej decyzją, SKO na podstawie art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1518 ze zm. [obecnie: Dz. U. z 2017 r., poz. 1952 ze zm.]), dalej: "u.ś.r.", utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia [...] maja 2017r., nr [...], którą odmówiono skarżącej przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad jej matką B.P. w okresie od dnia [...] kwietnia 2017 r. Kolegium wskazało, że skarżąca w dniu [...] kwietnia 2017 r. złożyła w organie I instancji wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, do wniosku załączyła wymagane dokumenty, w tym orzeczenie Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności o stopniu niepełnosprawności B.P. z dnia [...] września 2012 r., z którego wynika, że jest ona urodzona [...] lutego 1928 r. i legitymuje się znacznym stopniem niepełnosprawności orzeczonym na stałe, bez możliwości ustalenia od jakiej daty niepełnosprawność istnieje. SKO - tak jak organ I instancji - nie kwestionowało spełnienia przez skarżącą przesłanki rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki. Przyczyną wydania decyzji odmownej było natomiast to, że zawarty w orzeczeniu zapis o dacie powstania niepełnosprawności, wiążący dla organu, wyklucza możliwość przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w świetle treści art. 17 ust. 1b u.ś.r. SKO wyjaśniło ponadto, że w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt TK 38/13 (na który to powołuje się strona), mocą którego orzeczono, iż art. 17 ust. 1b u.ś.r. w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku, określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji, ale jak podkreślił Trybunał Konstytucyjny, skutkiem wejścia w życie tego wyroku nie jest ani uchylenie art. 17 ust. 1b u.ś.r., ani uchylenie decyzji przyznających świadczenia, ani wykreowanie prawa do żądania świadczenia dla opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność podopiecznych nie powstała w okresie dzieciństwa. W ocenie organu II instancji taka konstrukcja wyroku nie skutkuje utratą mocy obowiązującej kwestionowanego przepisu ustawy, ani modyfikacją jego obecnego brzmienia. Poprawienie stanu prawnego w tym zakresie należy wyłącznie do ustawodawcy, który jednak tego nie uczynił. Kolegium dodało, że przesłanki określone w art. 17 ust. 1 i ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych są przesłankami kumulatywnymi, co oznacza, iż prawo do świadczenia pielęgnacyjnego uzależnione jest od łącznego ich wystąpienia. Niespełnienie którejkolwiek z nich oznacza brak uprawnień do wnioskowanego świadczenia. Organ II instancji przytoczył również treść art. 17 ust. 5 pkt 1b u.ś.r. i stwierdził, że Prezydent Miasta Łodzi decyzją z dnia [...] lipca 2014 r., znak: [...], przyznał W.P. zasiłek dla opiekuna na okres od dnia [...] czerwca 2014 r. na czas nieokreślony. Na dzień wydania zaskarżonej decyzji strona nie zrezygnowała z przyznanego świadczenia, a zatem nawet gdyby hipotetycznie przyjąć, że spełnione zostały wszystkie przesłanki wynikające z ustawy o świadczeniach rodzinnych, uprawniające ją do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego, to zbieg uprawnień uniemożliwi przyznanie wnioskowanego wsparcia. Znajdujące się w aktach sprawy oświadczenie skarżącej z dnia [...] kwietnia 2017 r., z którego treści wynika, że z chwilą otrzymania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego zrzeknie się osobiście prawa do zasiłku dla opiekuna, nie stanowi podstawy do przyjęcia, że doszło do rezygnacji z przyznanego stronie zasiłku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
