Wyrok NSA z dnia 23 stycznia 2018 r., sygn. I OSK 1824/17
Pomoc społeczna; Samorząd terytorialny
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.), Sędzia NSA Jolanta Rudnicka, Sędzia WSA del. Mirosław Wincenciak, po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Powiatu O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 12 kwietnia 2017 r. sygn. akt II SA/Ke 127/17 w sprawie ze skargi Powiatu O. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Świętokrzyskiego z dnia [...] grudnia 2016 r., znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie powołania dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Powiatu O. na rzecz Wojewody Świętokrzyskiego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z 12 kwietnia 2017 r. oddalił skargę Powiatu O. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Świętokrzyskiego z [...] grudnia 2016 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie powołania dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie.
Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
Wojewoda Świętokrzyski rozstrzygnięciem nadzorczym z [...] grudnia 2016 r., na podstawie art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 814, ze zm.), stwierdził nieważność uchwały nr [...] Zarządu Powiatu O. z dnia [...] października 2016 r., w sprawie powołania dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w O.
Wojewoda podkreślił, że w toku prowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, iż P. W. w okresie od [...] grudnia 2006 r. do [...] lutego 2009 r. zatrudniony był w Urzędzie Miasta O. na stanowisku wiceprezydenta, gdzie podlegały mu: Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, Centrum Integracji Społecznej i Środowiskowy Dom Samopomocowy [...] i gdzie z racji zajmowanego stanowiska wydawał decyzje administracyjne dotyczące pomocy społecznej. Natomiast od [...] kwietnia 2015 r. zatrudniony był w PCPR na stanowisku kierownika - koordynatora działu ds. osób niepełnosprawnych, współpracy
z organizacjami pozarządowymi i nadzoru nad domami pomocy społecznej.
W złożonych wyjaśnieniach Przewodniczący Zarządu Powiatu podkreślał, że na staż pracy P. W. składała się także trwająca przeszło 11 lat współpraca w ramach wolontariatu z organizacjami pozarządowymi.
Zdaniem Wojewody brzmienie art. 122 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930 ze zm.), który stanowi, że osoby kierujące jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej są obowiązane posiadać co najmniej 3-letni staż pracy w pomocy społecznej oraz specjalizację z zakresu organizacji pomocy społecznej, świadczy o tym, że spełnienie określonych w nim wymogów stanowi bezwzględny obowiązek. Pojęcie "staż pracy" nie jest w ustawie doprecyzowane, dlatego też należy nadać mu ogólne znaczenie, wynikające z pragmatyk pracowniczych. Niewątpliwie staż pracy to okres zatrudnienia na podstawie stosunku pracy. W doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, że pod pojęciem "staż pracy w pomocy społecznej" należy rozumieć okres zatrudnienia w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, których katalog zawarto w art. 6 pkt 5 ustawy o pomocy społecznej oraz pracę w organizacjach pozarządowych działających w obszarze pomocy społecznej, czy też pracę w wydziale polityki społecznej urzędu wojewódzkiego, przy czym bez znaczenia jest podstawa nawiązania stosunku pracy, rodzaj umowy o pracę ani wymiar czasu pracy. Zatem zawsze pojęcie "stażu pracy" odnosić należy do świadczenia pracy i z tego względu do stażu pracy nie można zaliczyć wolontariatu.
Ponadto normatywne rozumienie pojęcia "staż pracy w pomocy społecznej" oznacza świadczenie pracy na stanowiskach w podmiotach związanych z wykonywaniem zadań z zakresu pomocy społecznej, tj. podmiotach wymienionych w art. 6 pkt 5 ustawy o pomocy społecznej, w organizacjach pozarządowych oraz wydziale polityki społecznej urzędu wojewódzkiego. Dlatego wykluczone jest uznanie, że zajmowanie stanowiska wiceprezydenta miasta oznacza spełnienie przesłanki 3-letniego stażu pracy w pomocy społecznej, nawet jeśli w ramach tego stanowiska wydawano decyzje administracyjne bezpośrednio związane z pomocą społeczną. Prezydent (wiceprezydent) z racji zajmowanego stanowiska ma nadzór nad wykonywaniem określonych zadań wymienionych w ustawie o samorządzie gminnym, ale zadania z zakresu pomocy społecznej każda gmina realizuje przez jednostki do tego powołane. Przyjęcie, że sprawowanie nadzoru z racji pracy na stanowisku wiceprezydenta miasta oznacza nabycie stażu pracy w pomocy społecznej musiałoby łączyć się z uznaniem, że w takim razie prezydent/wiceprezydent miasta ma staż pracy we wszystkich obszarach mieszczących się w zakresie jego kompetencji.
Zdaniem Wojewody oceniając wypełnienie przesłanki 3-letniego stażu pracy w pomocy społecznej należy rozróżnić po pierwsze świadczenie pracy od wolontariatu, po drugie zaś świadczenie pracy w pomocy społecznej od wykonywania zadań z zakresu pomocy społecznej z racji zajmowania określonej funkcji.
Z wyżej przytoczonych względów nie jest możliwe uznanie, że powołany na stanowisko dyrektora PCPR w O. P. W. wypełnił przesłankę 3-letniego stażu pracy w pomocy społecznej. Do okresu tego nie można zaliczyć ani wolontariatu, ani pracy na stanowisku wiceprezydenta miasta.
Powiat O. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze. Powiat wniósł o dopuszczenie dowodu z dokumentów: zawiadomienia o wszczęciu postępowania nadzorczego z [...] listopada 2016 r., skargi z [...] listopada 2016 r. na starostę o. Z. D., pisma skarżącego z [...] grudnia 2016 r. - odpowiedź na zawiadomienie o wszczęciu postępowania nadzorczego, zaskarżonego rozstrzygnięcia, uchwały nr [...] z dnia [...] października 2016 r., porozumienia o współpracy z dnia [...] grudnia 2013 r. zawartego pomiędzy Parafialnym Oddziałem [...] przy par. św. [...] w O. i P. W. - na okoliczność świadczenia pracy wolontariackiej, skutkującej zdobyciem doświadczenia w zarządzaniu jednostką pomocy społecznej, zaświadczenia o wykonywaniu świadczeń wolontariackich, regulowanych porozumieniem, o którym mowa w pkt 1, dyplomu uzyskania specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej, wyciągu z treści statutu Stowarzyszenia [...] w O., określającego przedmiot działania Stowarzyszenia, zaświadczenia o wykonywaniu funkcji członka Zarządu Stowarzyszenia [...] wraz z wydrukami potwierdzającymi przedmiot działalności Stowarzyszenia, zaświadczenia o świadczeniu pracy w PCPR w O. od [...] kwietnia 2015 r. Ponadto skarżący wniósł o dopuszczenie możliwości doręczenia do akt sprawy dokumentów będących w posiadaniu Stowarzyszenia [...] w O. - Ośrodek Wsparcia Rodziny [...] w J., których obecne przedstawienie jest niemożliwe z przyczyn zależnych od Stowarzyszenia - na okoliczność potwierdzenia wykonywania obowiązków wolontariackich, które polegały na wsparciu i pomocy rodzinom, osobom z dysfunkcjami, dzieciom i osobom pozostającym w ubóstwie.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonym rozstrzygnięciu nadzorczym. Wskazał, że staż pracy to okres zatrudnienia na podstawie stosunku pracy.
Na rozprawie sądowej pełnomocnik strony skarżącej wyjaśnił, że istotnie w odpowiedzi na pismo Wojewody Świętokrzyskiego, to jest zawiadomienie o wszczęciu postępowania nadzorczego, została przesłana tylko sporna uchwała oraz pismo z [...] grudnia 2016 r. Dodał, że nie wie jakimi dokumentami dysponował Zarząd Powiatu podejmując uchwałę z [...] października 2016 r. oraz nie wie czy P. W. jest członkiem Zarządu Stowarzyszenia [...] czy Zarządu Koła P., ani też czy w okresie od [...] grudnia 2013 r. do [...] kwietnia 2015 r. był gdzieś zatrudniony, czy też tylko wykonywał prace w zakresie wolontariatu.
Pełnomocnik organu podniósł, że nie każdy wolontariat będzie świadczeniem pomocy społecznej, punktem odniesienia może być cel jaki stawia sobie dane stowarzyszenie. Dodał, że Koło P. jest filią Stowarzyszenia [...]. Z wpisów w KRS wynika, że P.W. nie jest członkiem zarządu Stowarzyszenia [...], ewentualnie jest członkiem Koła P. według aktualnych wpisów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie i oddalił ją na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.).
Sąd uznał za zasadne stwierdzenie Wojewody, że do posiadania co najmniej 3-letniego stażu pracy wymaganego przepisem art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej nie może być zaliczony okres zatrudnienia na stanowisku wiceprezydenta. Odnośnie tej kwestii istnieje ugruntowane już stanowisko sądów administracyjnych, zgodnie z którym praca na stanowisku wójta (burmistrza, prezydenta miasta) nie może być uznana za staż pracy w pomocy społecznej, o którym mowa w art. 122 ust. 1 tej ustawy. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) wykonując zadania gminy (powiatu) określone przepisami prawa, z racji wykonywanej funkcji ma nadzór nad wykonywaniem zadań będących we właściwości gminy (powiatu). Natomiast zadania gminy (powiatu) m.in. z pomocy społecznej, oświaty, ochrony zdrowia, realizowane są przez podmioty (jednostki organizacyjne) do tego powołane. Normatywne pojęcie "staż pracy w pomocy społecznej" powinno być interpretowane jako świadczenie pracy na stanowiskach, w podmiotach związanych z bezpośrednim wykonywaniem zadań określonych w ustawie o pomocy społecznej, a nie sprawowanie nadzoru nad wykonywaniem zadań przez jednostkę samorządu terytorialnego, związanych z pomocą społeczną.
Następnie Sąd wskazał, że przedmiotem sporu między stronami jest możliwość zaliczenia do 3-letniego stażu pracy wolontariatu. Podkreślił więc, że odnośnie tej kwestii stanowisko sądów administracyjnych nie jest jednolite. Przede wszystkim jednak zauważył, że z przesłanych Wojewodzie wyjaśnień wynikało, iż Zarząd Powiatu ustalając spełnienie przez P. W. wymaganego okresu stażu pracy przyjął dwa nakładające się na siebie wolontariaty: jeden trwający od [...] grudnia 2013 r. do [...] grudnia 2015 r. i drugi, trwający od 2005 r. - jak należy domniemywać do chwili obecnej. Organowi nadzoru nie zostały dostarczone żadne dokumenty związane z tymi wolontariatami. Dopiero do skargi Zarząd Powiatu dołączył dokumenty, jednak w ocenie Sądu nie podważają one prawidłowości ustaleń Wojewody co do niespełniania przez P. W. wymogu 3-letniego stażu pracy w pomocy społecznej. Sąd podkreślił, że tylko odnośnie okresu trwającego od [...] grudnia 2013 r. do [...] grudnia 2015 r. można mówić o współpracy w ramach wolontariatu P. W. z Parafialnym Oddziałem [...] przy parafii [...] w O. z siedzibą w [...] Hospicjum, w ramach której zobowiązał się on do kwestowania podczas akcji na rzecz Hospicjum, pomocy w pracach sekretariatu [...] (działalność na rzecz osób niepełnosprawnych, wspieranie rodzin w zakresie pomocy społecznej itp.). Okres ten częściowo nakłada się na okres zatrudnienia P. W. w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie na stanowisku kierownika działu ds. osób niepełnosprawnych od [...] kwietnia 2015 r. Sąd podkreślił, że dokonując kontroli prawidłowości podjętej przez Zarząd Powiatu uchwały organ nadzoru miał obowiązek brać pod uwagę stan istniejący w dacie podjęcia tej uchwały. Dlatego też nie może budzić wątpliwości, że nie mógł uwzględniać pracy P. W. w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie na stanowisku dyrektora. Dyrektorem bowiem został po podjęciu zakwestionowanej przez organ nadzoru uchwały. Tak więc uwzględniając stan istniejący w dacie podejmowania uchwały o powołaniu dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w O.. - [...] października 2016 r. - P.W. legitymował się tylko stażem pracy - od [...] kwietnia 2015 r. - w tym Centrum oraz wolontariatem trwającym od [...] grudnia 2013 r. do [...] grudnia 2015 r. Nawet uwzględniając pracę w ramach tego wolontariatu P. W. nie spełniał wymogu 3-letniego stażu pracy, który upływał dopiero z końcem listopada 2016 r. Nie może bowiem budzić żadnych wątpliwości to, że do ustalania stażu pracy, o którym mowa w art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej nie można sumować okresów trwających w tym samym czasie - w niniejszej sprawie dotyczy to okresu od [...] kwietnia 2015 r.- podjęcie w czasie umowy wolontariackiej pracy w Centrum na stanowisku kierownika, do [...] grudnia 2015 r. - zakończenie wolontariatu w czasie trwającego już zatrudnienia w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie.
Niezależnie od powyższego Sąd zauważył, że z dołączonego do skargi zaświadczenia o wykonywaniu świadczeń wolontarystycznych wynika, iż w okresie od [...] grudnia 2013 r. do[...] grudnia 2015 r. P.W. wykonywał świadczenia, szczegółowo w tym zaświadczeniu wymienione, po pierwsze jako osoba czynna zawodowo w ramach przeprowadzanej akcji, a po drugie, świadczenia te zostały przez niego wykonane w rozmiarze 120 godzin. Praca w takim rozmiarze odpowiada zatrudnieniu przez okres mniej niż jednego miesiąca. Tym bardziej więc należy podzielić stanowisko organu, że P. W. nie posiadał w dacie podjęcia zakwestionowanej przez organ nadzoru uchwały wymaganego 3-letniego stażu pracy w pomocy społecznej. Sąd stanął na stanowisku, że przez staż pracy w pomocy społecznej należy rozumieć świadczenie pracy czy to na podstawie umowy o pracę czy też umowy cywilnoprawnej, jednak mając na uwadze cel w jakim powyższy wymóg ustawodawca wprowadził, praca ta winna charakteryzować się pewnym natężeniem, częstotliwością wykonywania, pozwalającymi zapoznać się z charakterem pracy, zadaniami jakie wykonują jednostki organizacyjne pomocy społecznej oraz umożliwić nabycie określonego doświadczenia niezbędnego do kierowanie pracą tych jednostek. Takim zamiarem niewątpliwie kierował się ustawodawca wprowadzając odnośnie osób kierujących jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej wymóg posiadania określonego stażu pracy w pomocy społecznej. Tego wymogu nie spełnia praca świadczona na podstawie porozumienia o wolontariacie przy założeniu, że dana osoba jednocześnie w tym okresie była na stałe zatrudniona na innym stanowisku. Zdaniem składu orzekającego w niniejszej sprawie nie spełnia tego wymogu także wykonywanie świadczeń w ramach wolontariatu trwającego oficjalnie, zgodnie z zawartą umową 2 lata i 1 miesiąc, w sytuacji, gdy jednocześnie faktycznie świadczenia te były wykonywane w rozmiarze nieprzekraczającym jednego miesiąca.
W ocenie Sądu, tym bardziej brak jest podstaw do zaliczenia do wymaganego 3-letniego stażu pracy w pomocy społecznej wskazanego w piśmie Przewodniczącego Zarządu Powiatu z [...] grudnia 2016 r. okresu wolontariatu w organizacji pozarządowej Stowarzyszenie [...] od 2005 r. Z żadnego z dołączonych do skargi dokumentów, (poza porozumieniem dotyczącym okresu od [...] grudnia 2013 r. do [...] grudnia 2015 r.) nie wynika, aby P. W. zawarł w okresie pomiędzy 2005 r. a datą podjęcia uchwały o powołaniu go na stanowisko dyrektora, umowę o jakiej mowa w art. 44 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1817). Do skargi dołączono jedynie statut Stowarzyszenia [...][...] i zaświadczenie (bez daty) stwierdzające, że P. W. jest członkiem zarządu Stowarzyszenia [...] Oddział Miejski w O. i że czynnie uczestniczy w działaniach Stowarzyszenia. Pozostałe dołączone dokumenty w postaci wydruków komputerowych z internetu dotyczą parafii [...] w O. - Centrum Pomocy Rodzinie.
W skardze kasacyjnej wniesionej od powyższego wyroku Powiat O., reprezentowany przez radcę prawnego, podniósł następujące zarzuty:
I. naruszenie prawa materialnego, tj.:
1) błędną wykładnię art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej poprzez nietrafne przyjęcie, że uzasadnione jest zaliczenie stażu pracy wykonywanej przez P. W. w okresie od[...] grudnia 2013 r. do [...] grudnia 2015 r. w charakterze wolontariusza - w okresie współpracy wolontariackiej tylko z Parafialnym Oddziałem [...] przy Parafii [...] w O. z siedzibą w [...] Hospicjum, jednocześnie nie zaliczając takiej współpracy wolontariackiej ze Stowarzyszeniem Rodzin Katolickich w O. Ośrodek Wsparcia Rodziny,
2) art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej w zw. z art. 94 pkt 2b Kodeksu pracy poprzez niezasadne przyjęcie, że zaliczenie stażu pracy wykonywanej przez P. W. w okresie od [...] grudnia 2013 r. do [...] grudnia 2015 r. w charakterze wolontariusza zasadne jest za okres współpracy z Parafialnym Oddziałem [...] przy Parafii [...] w O. z siedzibą w [...] Hospicjum, jedynie w rozmiarze jednego miesiąca, podczas gdy powinien być zaliczony okres 25 miesięcy,
3) art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej poprzez nietrafne przyjęcie, że nie jest zasadne zaliczenie stażu pracy wykonywanej przez P. W. w charakterze wolontariusza w organizacji pozarządowej Stowarzyszenie [...] w O. Ośrodek Wsparcia Rodziny w okresie od 2007 r. do nadal.
II. naruszenie przepisów postępowania, tj.:
1) art. 151 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej oraz art. 7, art. 75 § 1, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. przejawiające się w tym, że Sąd w wyniku niewłaściwej kontroli legalności działalności administracji publicznej nie zastosował środka określonego w ustawie, mimo że zebrany przez Powiat O. i przedstawiony w postępowaniu sądowym materiał dowodowy był jednoznaczny i winien być decydujący na korzyść skarżącego;
2) art. 106 § 3 i § 5 oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. przejawiające się tym, że Sąd w wyniku niewłaściwej kontroli legalności działalności administracji publicznej nie zastosował środka określonego w ustawie i pomimo posiadanego dokumentu zaświadczenia Stowarzyszenie [...] w O. Ośrodek Wsparcia Rodziny podejmując wątpliwości co do działalności P. W. Sąd nie przeprowadził dowodu uzupełniającego z dokumentów pomimo, iż wobec tych wątpliwości Sądu było to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie spowoduje nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie.
Wskazując na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji lub zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego oraz zasądzenie kosztów postępowania. Jednocześnie oświadczono o zrzeczeniu się rozprawy.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Wojewoda Świętokrzyski, reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o oddalenie tej skargi i zasądzenie od skarżącego kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach.
Powołany w skardze kasacyjnej art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej stanowi, że osoby kierujące jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej są obowiązane posiadać co najmniej 3-letni staż pracy w pomocy społecznej oraz specjalizację z zakresu organizacji pomocy społecznej.
Skarga kasacyjna formułując zarzut nakierowany na wykazanie wadliwej wykładni tego przepisu wskazuje, że Sąd jest w swojej ocenie niekonsekwentny. Przyjmuje bowiem z jednej strony, że świadczenie współpracy w ramach wolontariatu z Parafialnym Oddziałem [...] przy Parafii [...] w O. z siedzibą w [...] Hospicjum należy zaliczyć do stażu pracy, o którym mowa w art. 122 ust. 1 ww. ustawy, wobec czego zaliczając ten staż P. W. uzyskałby prawo do sprawowania funkcji "z końcem listopada 2016 r.", z drugiej zaś strony - wyprowadza wniosek, że z tego 25-miesięcznego okresu należy zaliczyć jedynie 1 miesiąc. Zdaniem skargi kasacyjnej, niezależnie od tego, czy pracownik jest zatrudniony na cały etat, czy też jego część, do jego stażu pracy zaliczany jest cały okres zatrudnienia, nie stosuje się proporcji do wymiaru czasu pracy.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał powyższą argumentację za nieuzasadnioną. W pierwszej kolejności podkreślić trzeba, że art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej nie wyklucza zaliczenia na poczet wymaganego stażu pracy współpracy w ramach wolontariatu. Takie rozumienie tego przepisu nie budzi wątpliwości w sytuacji, gdy jest to jedyna aktywność zawodowa danej osoby, którą co do zasady może wykonywać każdego dnia w pełnym wymiarze czasu pracy.
W sytuacji natomiast, gdy wolontariat stanowi dodatkową aktywność osoby czynnej zawodowo, uprawnienie do zaliczenia stażu pracy w omawianym trybie należy wiązać ze świadczeniem pracy zasadniczej. Takie podejście nie świadczy o dyskryminacji, o której mowa w art. 94 pkt 2b Kodeksu pracy, tj. ze względu na zatrudnienie w pełnym albo w niepełnym wymiarze czasu pracy. Jest bowiem wynikiem racjonalnego rozumienia prawa, które nie może prowadzić niejako do dublowania "zachodzących" na siebie okresów aktywności zawodowej, które podlegałyby sumarycznemu uwzględnieniu przy dokonywaniu oceny wymiaru stażu pracy.
Nie sposób również zgodzić się ze skargą kasacyjną, że w warunkach rozpoznawanej sprawy za błędne należy uznać stanowisko Sądu, iż zaliczenie stażu pracy wykonywanej przez P. W. w okresie od [...] grudnia 2013 r. do [...] grudnia 2015 r. w charakterze wolontariusza w Parafialnym Oddziale [...] przy Parafii św. [...] w O. z siedzibą w [...] Hospicjum, może zostać uwzględnione jedynie w rozmiarze jednego miesiąca. W doktrynie zauważa się, że ocena stażu pracy musi być racjonalna i musi być dokonywana przez pryzmat realnie wypełnianych zadań (patrz: I.Sierpowska, Komentarz do art. 122 ustawy o pomocy społecznej, Lex). Warunkom tym odpowiada ocena dokonana przez organy, a następnie Sąd I instancji. Istotnym dokumentem umożliwiającym poddanie pod rozwagę okoliczności sprawy w powyższej kwestii było zaświadczenie z wymienionej wyżej placówki opiekuńczej o wykonywaniu przez P. W. świadczeń wolontarystycznych w wymiarze 120 godzin. Powyższe słusznie stanowiło podstawę do przyjęcia, że zaliczenie wykonywanych świadczeń wolontarystycznych mogło mieć wymiar nie przekraczający 1 miesiąca.
W odniesieniu do przedłożonego zaświadczenia potwierdzającego współpracę ze Stowarzyszeniem [...] Diecezji S. i pełnienie w nim funkcji członka zarządu, stwierdzić należy, że nie mogło ono prowadzić do uznania, iż potwierdza staż pracy w pomocy społecznej. Podkreślić trzeba, że nie każda praca w jednostce świadczącej pomoc społeczną będzie mogła zostać uznana za podlegającą wliczeniu do stażu, o którym mowa w art. 122 ustawy o pomocy społecznej. Indywidualne podejście w tej kwestii, wobec przedstawienia jedynie lakonicznego w swej treści zaświadczenia o "czynnym uczestniczeniu w działaniach Stowarzyszenia" i sprawowaniu funkcji członka zarządu, nie pozwala na przyjęcie, że tak zakreślona aktywność mogła zostać uznana za pracę w rozumieniu art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej.
W tej sytuacji nie mogły zostać uwzględnione zarzuty naruszenia przepisów postępowania. Jednoznaczność materiału dowodowego pozwalała na uznanie, że rozstrzygnięcie nadzorcze zostało wydane w zgodzie z obowiązującymi przepisami. Warto przy tym wskazać, że z mocy art. 79 ust. 5 ustawy o samorządzie powiatowym, przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego znajdują w postępowaniu nadzorczym jedynie odpowiednie zastosowanie. W zakresie wymaganym prowadzonym postępowaniem nadzorczym, zostały prawidłowo ocenione czynności dowodowe, jak i przeprowadzona ocena zgromadzonych dokumentów. Powyższe świadczy o braku usprawiedliwienia dla podnoszonego zarzutu naruszenia art. 151, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w związku z art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej oraz art. 7, art. 75 § 1 i art. 77 § 1 oraz art. 80 k.p.a. Brak również podstaw do uznania za uzasadniony zarzut naruszenia art. 106 § 3 i 5 oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. Ocena Sądu w zakresie działalności podejmowanej przez P. W. w Stowarzyszeniu [...] uwzględniać mogła jedynie materiał, obrazujący stan rzeczy na dzień wydania uchwały objętej zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym. Nie istniała zatem konieczność prowadzenia przez Sąd uzupełniającego postępowania dowodowego.
W świetle powyższego należało uznać, że zarzuty postawione w skardze kasacyjnej nie są usprawiedliwione.
W tym stanie sprawy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną. O kosztach orzeczono na podstawie art. 204 pkt 1 w związku z art. 205 § 2 p.p.s.a. i § 14 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1804 ze zm.). Do niezbędnych kosztów postępowania kasacyjnego, które mogą podlegać zwrotowi od strony skarżącej na rzecz strony przeciwnej, należy zaliczyć zwrot kosztów związanych z przygotowaniem odpowiedzi na skargę kasacyjną przez profesjonalnego pełnomocnika (art. 179 zdanie pierwsze P.p.s.a.). Podkreślić trzeba, że w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z 19 listopada 2012 r. sygn. akt II FPS 4/12 wskazano, że art. 204 i art. 205 § 2 - 4 w związku z art. 207 § 1 p.p.s.a. wraz z właściwymi przepisami odrębnymi, do których odsyła art. 205 § 2 i 3 tej ustawy, stanowią podstawę do zasądzenia zwrotu kosztów za wniesienie sporządzonej przez profesjonalnego pełnomocnika odpowiedzi na skargę kasacyjną.
Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
