Wyrok NSA z dnia 21 marca 2018 r., sygn. I OSK 1395/16
Trzyletni termin określony w art. 145 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami należy rozumieć jako termin do określenia wysokości należnej opłaty, a nie jako termin do wyrażenia przez organ zamiaru skorzystania ze swoich uprawnień do jej wymierzenia. W terminie tym powinien ustać stan niepewności nie tylko co do samego obowiązku poniesienia opłaty, ale również co do jej wysokości. Wskazano, że za powyższą wykładnią art. 145 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami przemawia również aktualne brzmienie ww. przepisu zmienionego przez art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 20 lipca 2017r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw. Dopiero od dnia wejścia w życie znowelizowanego art. 145 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami wolą ustawodawcy jest wyrażenie chęci skorzystania w terminie 3-letnim przez organ ze swoich uprawnień w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej poprzez „wszczęcie postępowania", a nie „wydania decyzji".
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik Protokolant asystent sędziego Katarzyna Czuduk po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 marca 2016 r. sygn. akt II SA/Wr 49/16 w sprawie ze skargi R. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oddala skargę kasacyjną
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
