Wyrok NSA z dnia 4 grudnia 2018 r., sygn. II GSK 4207/16
Gry losowe
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia del. WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (spr.) Protokolant Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej G. Spółki z o.o. w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 maja 2016 r. sygn. akt II SA/Rz 1383/15 w sprawie ze skargi G. Spółki z o.o. w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Przemyślu z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od G.Spółki z o.o. w R. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie kwotę 2000 (dwa tysiące) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 20 maja 2016 r. sygn. akt II SA/Rz 1383/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, oddalił skargę G. Sp. z o.o. w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Przemyślu z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...], w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Decyzją z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] Naczelnik Urzędu Celnego w K. wymierzył G. Sp. z o.o. w R. (dalej: "skarżąca", "spółka") karę pieniężną w wysokości 12 000 zł z tytułu urządzania gier na automacie o nazwie MAX CASH 2 nr [...] poza kasynem gry w należącym do P. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą [...] przy ul. G. [...] w K.
Dyrektor Izby Celnej w Przemyślu decyzją z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...],utrzymał w mocy powyższą decyzję.
WSA w Rzeszowie oddalił skargę na powyższą decyzję.
Odnosząc się do podniesionych w skardze zarzutów WSA w Rzeszowie podzielił stanowisko pełnomocnika strony, że cały projekt ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.), na dzień orzekania przez Sąd I instancji tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r. poz. 471; dalej: "u.g.h.") nie został poddany procedurze notyfikacji. Mimo tego, za trafne uznał stanowisko wyrażone przez NSA w wyroku z dnia 9 grudnia 2015 r. sygn. akt II GSK 250/14, zgodnie z którym nie ma żadnych podstaw by twierdzić, że brak notyfikacji przepisów technicznych pozwala już tylko z tego powodu uznać te przepisy za nieobowiązujące. NSA trafnie zwrócił uwagę w uzasadnieniu powyższego wyroku, że Trybunał Konstytucyjny RP w wyroku z dnia 11 marca 2015 r. sygn. akt P 4/14, orzekł, że tryb notyfikacji nie jest elementem krajowej procedury ustawodawczej. TK stwierdził, że art. 14 ust. 1 i art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. są zgodne z art. 2 w zw. z art. 7 oraz art. 20 i art. 22 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Nie można więc podnosić, że art. 89 ust. 1 pkt 2 jak i ust. 2 pkt 2 u.g.h. w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. oraz postanowień dyrektywy 98/34/WE, jest przepisem nieobowiązującym w polskim porządku prawnym. Poza tym przepis ten nie może mieć charakteru technicznego, skoro nie opisuje cech produktów, a sankcje w nim przewidziane wiążą się z działaniem polegającym na urządzaniu gier niezgodnie z zasadami, a nie z nieodpowiadającymi standardom właściwościami produktów czy też ich jakością. Nie stanowi on "innych wymagań", gdyż odnosi się do określonego sposobu prowadzenia działalności przez podmioty urządzające gry, a nie do produktów. Nie określa również warunków determinujących w sposób istotny skład, właściwości lub sprzedaż produktu. Nie ustanawia on także żadnego zakazu, lecz zapewnia respektowanie zasad określonych w innych przepisach ustawy, co oznacza, że w relacji do nich realizuje funkcję gwarancyjną (por. także wyroki NSA: z dnia 25 listopada 2015 r. sygn. akt II GSK 183/14, z dnia 21 października 2015 r. sygn. akt II GSK 1629/15, z dnia 3 listopada 2015 r. sygn. akt II GSK 2250/15). Jednocześnie nie sposób tu kierować się prostym automatyzmem, że skoro przepis sankcjonowany jest przepisem technicznym, tj. art. 14 u.g.h., to automatycznie taki charakter ma przepis sankcjonujący (por. wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2015 r. sygn. akt II GSK 250/14). Otóż związek art. 14 ust. 1 i art. 89 ust. 1 pkt 2 i art. 89 ust. 2 pkt 2 u.g.h. nie jest tego rodzaju, że zawsze i bezwarunkowo uzasadniał będzie on odmowę zastosowania art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. Kary pieniężne stanowią środek mający na celu mobilizowanie podmiotów do terminowego i prawidłowego wykonywania obowiązków na rzecz państwa, są stosowane automatycznie z mocy ustawy i mają znaczenie prewencyjne (por. wyrok TK z dnia 25 marca 2010 r. sygn. akt P 9/08). Nie dość więc, że art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 u.g.h. nie ma charakteru przepisu technicznego, w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE, to również związek tego przepisu z art. 14 przywołanej ustawy nie ma charakteru, który (bezwarunkowo) uzasadnia odmowę jego zastosowania, jako podstawy nałożenia kary pieniężnej, ilekroć podmiot urządzający gry na automatach czyni to poza kasynem gry.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
