Wyrok NSA z dnia 12 września 2017 r., sygn. II OSK 22/17
Istota zabudowy zagrodowej polega na tym, że na terenie gospodarstwa rolnego buduje się w miejscu do tego najbardziej dogodnym z uwagi na potrzeby tego gospodarstwa budynki składające się na zagrodę.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak Sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Olga Jasionek po rozpoznaniu w dniu 12 września 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Gminy B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 2129/14 w sprawie ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Gminy Bulkowo z dnia 3 czerwca 2014 r. nr 304/XXXV/14 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od Wojewody [...] na rzecz Gminy B. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 6 lipca 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 2129/14, w wyniku rozpoznania skargi Wojewody [...], stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Bulkowo z 3 czerwca 2014 r. nr 304/XXXV/14 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w gminie [...] dla obszarów rozmieszczenia elektrowni wiatrowych w miejscowości R..
Wojewoda [...] w skardze podnosił zarzuty dotyczące poszczególnych przepisów zaskarżonego planu miejscowego, wnosząc o stwierdzenie jego nieważności we wskazanych częściach.
Sąd pierwszej instancji uznał, że trafne są zarzuty dotyczące § 3 ust. 3 zaskarżonego planu, przy czym stwierdził, iż ich uwzględnienie nie jest możliwe poprzez odpowiednią modyfikację tego przepisu, lecz w celu usunięcia niezgodności z prawem konieczne jest stwierdzenie nieważności całego planu, a to z tego względu, że zakwestionowany przepis odnosi się generalnie do wszystkich postanowień kwestionowanego planu. Zdaniem Sądu pierwszej instancji § 3 ust. 3 zaskarżonego planu miejscowego jest sprzeczny z częścią graficzną tego planu. Stanowi się bowiem w nim, że obowiązującymi ustaleniami planu są takie oznaczenia z jego części graficznej, jak granice obszaru objętego ustaleniami planu, linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu i różnych zasadach zagospodarowania, przeznaczenie terenu i klasy techniczne dróg, gdy tymczasem w części graficznej planu wskazano także linie zabudowy i strefy ochronne elektrowni wiatrowych. Z powyższego, jak wywiódł Sąd I instancji, wynika, że te pominięte tj. niewymienione w części tekstowej jako obowiązujące elementy planu "nie są obowiązującymi oznaczeniami graficznymi ustaleń planu, pomimo iż według innych zapisów uchwały stanowią jej treść normatywną, dotyczącą ustaleń związanych z zabudową i zagospodarowaniem terenu".
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
