Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. II FSK 3496/14
Opłata targowa
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Latkowska-Kłoczko, po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 23 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 1171/13 w sprawie ze skargi R. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia 29 sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie opłaty targowej za okres od 21 czerwca do 20 września 2012 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2. uchyla decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia 29 sierpnia 2013 r. nr [...], 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie na rzecz R. C. kwotę 3453 (słownie: trzy tysiące czterysta pięćdziesiąt trzy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
1.1. Wyrokiem z dnia 23 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 1171/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę R. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia 29 sierpnia 2013 r. w przedmiocie opłaty targowej za okres od 21 czerwca 2012 r. do 20 września 2012 r.
1.2. Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji podał, że decyzją Burmistrza M. z dnia 8 lutego 2013 r. określono Skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za wskazany powyżej okres. Organ I instancji przywołał art. 15 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 844 ze zm.; zwana dalej: "u.p.o.l.") i wskazał, że targowiskiem jest każde miejsce, w którym prowadzony jest handel, natomiast opłata targowa jest ściśle powiązana z samym faktem zawierania umów sprzedaży określonych towarów. Burmistrz podkreślił, że w okresie od 21 czerwca 2012 r. do 20 września 2012 r. Skarżący prowadził sprzedaż firan, pościeli oraz innych artykułów przy ul. S. [...] w M. na działce nr 245 obręb 20, co potwierdzały protokoły z czynności inkasenta. Powierzchnia obiektu wynosiła około 100 m², natomiast do opodatkowania przyjęto powierzchnię 50 m². tj. powierzchnię faktycznie zajętą na dokonywanie sprzedaży. Podatnikowi wystawiono upomnienia oraz bezskutecznie wezwano do uiszczenia opłaty, w związku z czym organ wszczął postępowanie podatkowe. Organ podatkowy I instancji wskazał, że z pisma Starostwa Powiatowego z K. P. wynikało, że na działce nr 245 obręb 20 został zgłoszony pawilon handlowy o technologii wykonania: fundamenty brak, ściany brak, dach - konstrukcja drewniana oparta na murze oporowym budynku istniejącym. Starostwo przedłożyło także zgłoszenie budowy obiektu tymczasowego przez R. C. w dniu 6 marca 2012 r. w odniesieniu do wskazanego zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości. Organ I instancji podkreślił, iż tymczasowy obiekt budowlany jest obiektem budowlanym różniącym się od obiektów budowlanych czasem użytkowania bądź trwałością związania z gruntem. Budynek - w odróżnieniu od tymczasowego obiektu budowlanego - musi być trwale związany z gruntem, nie jest też w chwili wybudowania przeznaczony do rozbiórki w konkretnej dacie. Sporny pawilon handlowy, którego budowa została zgłoszona w dniu 6 marca 2012 r. został zakwalifikowany jako tymczasowy obiekt budowlany, przy czym trwałość związania z gruntem odnosiła się nie tylko do trwałości połączenia w sensie fizycznym, ale także z trwałością w aspekcie czasowym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
