Wyrok NSA z dnia 20 października 2016 r., sygn. II FSK 2480/14
Mając na uwadze treść art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. nie można pomijać zasad dotyczących rozliczeń podatkowych tej grupy podatników, która zobowiązana jest do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W takim przypadku ustalenie dochodu następuje w sposób szczególny (por. art. 24 ust. 1 i art. 24a ust. 1 u.p.d.o.f.), to jest na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 30 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Go 134/14 w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze z dnia 30 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 30 kwietnia 2014 r., sygn. akt I SA/Go 134/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę J.L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z 30 stycznia 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r.
Stan sprawy sąd administracyjny pierwszej instancji przedstawił następująco:
Decyzją z 23 sierpnia 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. określił Skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. w kwocie 210.854, -zł. Rozstrzygnięcie powyższe zapadło po ponownym rozpoznaniu sprawy, na skutek decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z 1 lipca 2010 r., uchylającej decyzję organu pierwszej instancji w całości i przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ (wcześniej w sprawie orzekał NSA - wyrok z 17 grudnia 2009 r., sygn. akt II FSK 1223/08 oraz WSA w Gorzowie Wielkopolskim - wyrok z 25 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Go 64/10, który uchylił decyzję organu odwoławczego). Dyrektor urzędu kontroli skarbowej stwierdził, że podatkowa księga przychodów i rozchodów za 2004 r. spółki jawnej J., której wspólnikiem był Skarżący, ze względu na jej nierzetelność, nie stanowi dowodu w zakresie ujęcia w niej zapisów dotyczących kosztów uzyskania przychodów wynikających z faktur VAT wystawionych przez W. sp. z o.o. Uzasadniając odstąpienie od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, organ stwierdził, że Skarżący w żaden sposób nie uwiarygodnił faktu poniesienia wydatków związanych z robotami rzekomo wykonanymi przez W. sp. z o.o. Skarżący, mimo dwukrotnego wezwania do wskazania kwot rzeczywistych wydatków na te roboty, nie przedłożył dowodów ich poniesienia, ani nie wskazał podmiotów lub osób, które wykonały te roboty.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
