Postanowienie NSA z dnia 13 sierpnia 2015 r., sygn. I OSK 2032/15
Ruch drogowy
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SA/Ol 148/15 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi Z. K. na czynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w Olsztynie w przedmiocie wpisu punktów karnych do ewidencji kierowców postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, sygn. akt II SA/Ol 148/15, odrzucił skargę Z. K. z dnia 16 stycznia 2015 r. na czynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w Olsztynie w przedmiocie wpisu punktów karnych do ewidencji kierowców.
Postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę Z. K. uznając, że została złożona po upływie terminu do jej wniesienia. Sąd nie podzielił poglądu skarżącego ani pełnomocnika organu co do daty dowiedzenia się przez skarżącego o wydaniu kwestionowanego aktu. W ocenie Sądu I instancji za najwcześniejszą rzeczoną datę dowiedzenia się o wydaniu zaskarżonego aktu, tj. nałożenia na skarżącego punktów karnych za naruszenie przepisów prawa o ruchu drogowym, należy uznać datę doręczenia skarżącemu (nieustalona) zawiadomienia Naczelnika Wydziału Komunikacji Starostwa Powiatowego w Ełku z dnia 29 sierpnia 2014 r. o wszczęciu zdefiniowanych tamże postępowań. Wspomnianą datę wskazał sam skarżący w piśmie z dnia 11 września 2014 r., które z kolei należy uznać za wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w rozumieniu art. 52 § 3 p.p.s.a. Za powyższym przemawia zwerbalizowana intencja tegoż pisma zawierająca żądanie "usunięcia z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego punktów karnych bezprawnie przypisanych do mojej osoby, a których to nie otrzymałem wraz z ukaraniem mandatem karnym serii [...] nr [...] w dniu 16 sierpnia 2014 roku co potwierdza treść mandatu karnego, (...)". Trudno o bardziej klarowne zdefiniowanie żądania z tytułu zaistnienia relewantnego zdarzenia prawnego, tym bardziej sformułowanego przez skarżącego działającego bez wsparcia profesjonalnego pełnomocnika. W konsekwencji skarżący zachował 14-dniowy termin do wystąpienia z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, czego dowodem jest prezentowana powyżej chronologia zdarzeń, tj. wystąpienie do usunięcia naruszenia prawa w piśmie z dnia 11 września 2014 r., a dowiedzenie się o zdarzeniu rodzącym - w ocenie skarżącego - owe naruszenie najwcześniej w dniu 29 sierpnia 2014r. Z powyższego względu nie sposób uznać za słuszne stanowisko organu, że o wydaniu kwestionowanego aktu skarżący dowiedział się z pisma KWP w Olsztynie z dnia 17 września 2014r., zaś wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawarł w piśmie z dnia 26 listopada 2014r., a zatem z naruszeniem przywołanego terminu, co w konsekwencji czyni jego skargę niedopuszczalną z uwagi na niezachowanie wymogu formalnego - rozumianego jako złożenie po terminie, czyli bezskuteczne -przedmiotowego wezwania. Zgodnie z poglądem wyrażonym w postanowieniu NSA z dnia 5 grudnia 2012r., który Sąd orzekający w sprawie w pełni podziela, wezwanie do usunięcia naruszenia prawa jest czynnością prawną, która przysługuje danemu podmiotowi jednokrotnie, co oznacza, że następne pisma w tej samej sprawie, pochodzące od tego samego podmiotu, nie są wezwaniami w rozumieniu tego przepisu. Bez znaczenia pozostaje przy tym nazwa pisma, gdyż podstawowym elementem kwalifikującym pismo, jako wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, jest zakwestionowanie zaskarżonego aktu. Zatem, nie można instytucji wezwania do usunięcia naruszenia prawa traktować jak czynności nie wywołującej żadnych skutków prawnych, mogącej być powtarzaną wielokrotnie bez ograniczeń. Taki pogląd pozbawiałby owe wezwanie znaczenia prawnego, co byłoby zaprzeczeniem jego istoty i powodowałby destabilizację obrotu prawnego. (II GSK 1891/12, LEX nr 1240621, vide postanowienie NSA z dnia 3 grudnia 2013 r., I OZ 1160/13, LEX nr 1405806). W rezultacie Z. K. nie mógł, co najmniej po raz wtóry dowiedzieć się o wydaniu kwestionowanego aktu z pisma KWP w Olsztynie z dnia 17 września 2014 r., jak uważa pełnomocnik organu, ani też z pisma KGP - doręczonego w świetle oświadczenia skarżącego - w dniu 12 listopada 2014 r., jak tego z kolei chciałby skarżący. W świetle tego, co powyżej przyjęto, istotną kwestią w przedmiotowej sprawie było ustalenie, czy pismo skarżącego z dnia 11 września 2014 r. stanowiło wezwanie, złożone w terminie, do usunięcia naruszenia prawa, a pismo organu z dnia 17 września 2014 r. stanowiło odpowiedź na to wezwanie, a w konsekwencji od daty jego doręczenia rozpoczął swój bieg termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Odpowiedź na powyższe pytania może być tylko twierdząca, tj. skarżący, z zachowaniem terminu, pismem z dnia 11 września 2014 r. wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa, a tenże pismem z dnia 17 września 2014 r. powyższemu żądaniu nie zadośćuczynił. Odpowiedź KWP w Olsztynie w piśmie z dnia 17 września 2014 r. została doręczona Z. K. w dniu 22 września 2014 r. (niekwestionowane przez skarżącego) i od tego dnia należało liczyć termin 30 dni do złożenia skargi. Tym samym skargę do Sądu należało wnieść najpóźniej w dniu 22 października 2014 r., zaś nadana została w urzędzie pocztowym w dniu 16 stycznia 2015 r., a zatem należy uznać ją za złożoną po upływie terminu do jej wniesienia, co uzasadnia jej odrzucenie na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
