Wyrok NSA z dnia 18 listopada 2015 r., sygn. II FSK 2262/13
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Małgorzata Wolf - Kalamala (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Marek Olejnik, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Po 120/13 w sprawie ze skargi M. W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 31 października 2012 r. nr ILPB2/415-740/12-2/TR w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i oddala skargę, 2) zasądza od M. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 7 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Po 120/13, w sprawie ze skargi M. W., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów (organu upoważnionego: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu) z dnia 31 października 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.
W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że występując z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej skarżący wyjaśnił, iż jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym, w którym wynajmuje lokale mieszkalne. Budynek został ujęty w ewidencji środków trwałych i jest amortyzowany. W 2011 r. przychody z wynajmowania lokali mieszkalnych rozliczał na zasadach ogólnych z uwzględnieniem amortyzacji budynku i kosztów uzyskania przychodów, jak stanowi art. 9a ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.; zwanej dalej: "u.p.d.o.f."). Skarżący wyróżnia dwie zasadnicze grupy bieżących kosztów uzyskania przychodów z najmu: koszty jednoznacznie związane z lokalem oraz koszty ponoszone na utrzymanie budynku i nieruchomości jako całości. Jednemu z lokatorów wnioskodawca wypowiedział umowę najmu mieszkania. Mimo iż sąd orzekł eksmisję z prawem do lokalu socjalnego, gmina nie dostarczała lokalu socjalnego więc eksmitowani nie opuścili lokalu. Lokatorzy nie płacili odszkodowania za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego. Skarżący wystąpił z powództwem do sądu o zasądzenie odszkodowania od gminy. Postępowanie sądowe zakończyło się zawarciem ugody, na mocy której dnia 11 maja 2011 r. Zarząd Komunalnych Zasobów Lokalowych [...] przelał wnioskodawcy kwotę odszkodowania będącego substytutem czynszu z najmu. W skład kwoty odszkodowania, oprócz czynszu, wchodziły kwoty wynikające z rachunków za zużytą w lokalu przez lokatorów wodę i za wywóz śmieci.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
