Wyrok NSA z dnia 5 maja 2015 r., sygn. I FSK 445/14
Ordynacja podatkowa nie wskazuje, w jaki sposób należy oceniać istotność dowodu lub okoliczności. Zasadniczo uznaje się, że istotne znaczenie dla sprawy powinny mieć takie dowody i takie okoliczności, których uwzględnienie może prowadzić do rozstrzygnięcia odmiennego niż wcześniej podjęte. Przez nową istotną dla sprawy należy rozumieć taką okoliczność, która mogła mieć wpływ na inne rozstrzygnięcie sprawy, co oznacza, że w sprawie zapadłaby decyzja co do swej istoty odmienna od rozstrzygnięcia dotychczasowego.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia WSA (del.) Bartosz Wojciechowski (sprawozdawca), Protokolant Izabela Dalkowska, po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 1342/13 w sprawie ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 25 czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za lipiec 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 8 listopada 2013 r (sygn. akt I SA/Kr 1342/13) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2013 r. sprawy ze skargi A. W., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 25 czerwca 2013 r, w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku, od towarów i usług za lipiec 2003 r. oddalił skargę.
Przedstawiając stan faktyczny Sąd I instancji podał, że decyzją z 17 lutego 2009 r., określającą podatek od towarów i usług za miesiąc lipiec 2003 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. nie uznał A. W. prawa do odliczenia podatku VAT w łącznej kwocie 24.862 zł wynikającego z faktur wystawionych spółkę "G." reprezentowaną przez C. G. Faktury te dokumentować miały sprzedaż dla firm y podatnika tuszy i tonerów. Postępowanie dowodowe przeprowadzone w ramach postępowania kontrolnego wykazało bowiem, że przedmiotowe faktury dokumentują sprzedaż towarów, która nie została faktycznie dokonana przez tę spółkę, lecz przez osobę trzecią tj. T. L. W związku z tym faktury te zgodnie z art. 19 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 ze zm.) oraz § 48 ust. 4 pkt 1 lit. a i pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. ( Dz. U. z 2002 r., nr 27, poz. 268 ze zm.) nie zostały uznane przez organ kontroli skarbowej za stanowiące podstawę do odliczenia przez podatnika wynikającego z nich podatku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
