Wyrok NSA z dnia 7 maja 2015 r., sygn. I FSK 605/14
Aby w ramach owej swobodnej oceny nie zostały przekroczone granice dowolności, organ podatkowy przy ocenie zebranych w sprawie dowodów powinien, m.in. kierować się prawidłami logiki, zgodnością oceny z prawami nauki i doświadczenia życiowego, traktowania zebranych dowodów jako zjawisk obiektywnych, oceniania dowodów wyłącznie z punktu widzenia ich znaczenia i wartości dla rozpatrywanej sprawy, wszechstronnością oceny.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Ryszard Pęk, Protokolant Ilona Makaruk, po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 grudnia 2013 r. sygn. akt VIII SA/Wa 719/13 w sprawie ze skargi T S.A. z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 3 lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2009 roku 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz T S.A. z siedzibą w R. kwotę 1800,00 (jeden tysiąc osiemset) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 grudnia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt VIII SA/Wa 719/13, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) oraz art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.) dalej p.p.s.a., uchylił zaskarżoną przez "T" SA z siedzibą w R. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 3 lipca 2013 roku w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2009 roku. Sąd stwierdził też, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się wyroku oraz zasądził zwrot kosztów postępowania. 1. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi Zaskarżoną do Sądu decyzją z 3 lipca 2013 r., Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z 20 września 2012 r. Przedmiotem tych decyzji było określenie Spółce zobowiązania w podatku od towarów i usług za marzec i kwiecień 2008 r. oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za styczeń i luty 2009 r. Jako podstawę materialnoprawną decyzji Dyrektor Izby Skarbowej powołał między innymi przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 19 ust. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT"), a także art. 23 § 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej: "O.p."). Organy ustaliły, że Skarżąca w poszczególnych miesiącach 2009 r. zaniżała obroty z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych (sprzedaży kart telefonicznych), nabytych uprzednio od T.W. Nie ewidencjonowała w rejestrach VAT zarówno zakupów kart telefonicznych, jak i ich sprzedaży. Organy powołały się na materiał dowodowy ze śledztwa prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową [...], a także na zeznania osób związanych ze Spółką oraz T.W., który był kontrahentem Skarżącej. Przyjęły, że T.W. poza legalnym dostarczaniem Skarżącej kart telefonicznych (czynności udokumentowane fakturami VAT), sprzedawał znaczne ilości kart telefonicznych P.L. (prokurent, później prezes), który w ocenie organów działał w imieniu Spółki. Na tej podstawie organy stwierdziły, że Skarżąca zaniżała obroty, gdyż nie ewidencjonowała zakupu i sprzedaży kart telefonicznych dostarczanych przez T.W. P.L. Organy nie dały wiary świadkom, którzy zeznawali, że Spółka nie dokonywała nabycia i dostawy kart telefonicznych poza tymi, które zostały ujawnione w dokumentacji podatkowej. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, procedura bezfakturowej sprzedaży kart telefonicznych na rzecz Spółki odbywała się w sposób zorganizowany i częstotliwy. Wartość zamówień kształtowała się na poziomie 45.000 - 50.000 zł tygodniowo, a czasami była większa o 15.000 zł. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że P.L. w okresie od sierpnia 2008 r. do 13 lutego 2009 r. dokonywał bezfakturowego zakupu kart telefonicznych od T.W. Organ odwoławczy tym samym nie dał wiary tym zeznaniom P.L., z których wynika, że kwestionuje on nabywanie od T.L. kart telefonicznych na rzecz Spółki oraz w swoim imieniu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
