Postanowienie NSA z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. I OZ 967/14
Prawo pomocy
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 września 2014 r. sygn. akt II SA/Wr 352/14 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi A.B. na uchwałę Rady Miejskiej W. z dnia [...] marca 2014 r. [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na udzielenie bonifikaty w wysokości 99 % od ceny sprzedaży nieruchomości postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
W dniu 16 czerwca 2014 r. A.B. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, w sprawie z jego skargi na uchwałę Rady Miejskiej W. z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na udzielenie bonifikaty w wysokości 99 % od ceny sprzedaży nieruchomości. Z formularza wniosku wynikało, że skarżący nie uzyskuje żadnych dochodów, nie ma nikogo na utrzymaniu, nie pozostaje z nikim we wspólnym gospodarstwie domowym oraz nie posiada żadnych nieruchomości, oszczędności, papierów wartościowych oraz innych przedmiotów wartościowych. Do wniosku dołączył zaświadczenie z Powiatowego Urzędu Pracy w G. z dnia 25 marca 2014 r., z którego wynika, że jest zarejestrowany w Urzędzie jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku od dnia [...] marca 2009 r.
Wobec braku wykonania wezwania z dnia 24 czerwca 2014 r. i nieudokumentowania przez skarżącego swojej sytuacji finansowej i majątkowej, referendarz sądowy w Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu postanowieniem z dnia 29 lipca 2014 r. sygn. akt II SA/Wr 352/14 odmówił przyznania A.B. prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
W ustawowym terminie A.B. złożył sprzeciw od powyższego postanowienia, w związku z czym utraciło ono moc. Skarżący wskazał, że referendarz sądowy w dniu 1 lipca 2014 r. doręczył mu wezwanie, ale nie określił terminu, w którym miałby dostarczyć ponad 30 załączników, o które pytał. Podał, że brak podania terminu na wezwaniu jest rażącym naruszeniem jego prawa do sądu, zwłaszcza że żądane 30 załączników jest zbędne w sytuacji, gdy spełnił wszystkie wymogi prawa pomocy przewidziane w art. 252 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z zm., dalej w skrócie p.p.s.a.), a więc złożył prawidłowe oświadczenie o stanie rodzinnym, majątkowym i dochodach, z którego wynika, że nie stać go na ponoszenie jakichkolwiek kosztów sądowych, ponieważ nie ma dochodów i jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku, co udokumentował zaświadczeniem z Powiatowego Urzędu Pracy. W ocenie skarżącego postanowienie o odmowie przyznania prawa pomocy jest sprzeczne nie tylko z art. 255 p.p.s.a., ale także z art. 45 Konstytucji RP i art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności sporządzonej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 roku (Dz. U. z 1993 roku, Nr 61, poz. 284 ze zm.) oraz orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (sprawa Kreuz vs. Poland i Airey vs. Irlandia).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
