Wyrok NSA z dnia 23 października 2014 r., sygn. I GSK 202/13
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Socha (spr.) Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia del. WSA Lidia Ciechomska-Florek Protokolant Marta Podoba po rozpoznaniu w dniu 23 październik 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej F. Z. S.A. z Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 2 października 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 1166/12 w sprawie ze skargi F. Z. S.A. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od F. Z. S.A. w Z. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w K. 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2 października 2012 r. o sygn. III SA/GL 1166/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. oddalił skargę F. Z. S.A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego.
Sąd I instancji przyjął, że odmowa stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym za okres od 1 stycznia do 28 lutego 2009 r. w łącznej wysokości 765.225 zł była uzasadniona. Chodziło o rozpoznanie wniosku z [...] kwietnia 2009 r. wraz z korektą deklaracji AKC-3 o stwierdzenie i zwrot nadpłaty podatku akcyzowego od energii elektrycznej zapłaconego za styczeń i luty 2008 r.
Zdaniem Sądu, spór w sprawie dotyczył dwóch elementów konstrukcyjnych nadpłaty podatku. Po pierwsze, kwestii nienależności podatku zapłaconego przez skarżącą, tj. czy zakres podmiotowy obowiązku podatkowego powstającego w ramach sprzedaży energii elektrycznej ciążył na niej jako producencie energii elektrycznej. Po drugie, kwestii, czy skarżąca uiszczając podatek poniosła z tego tytułu uszczerbek majątkowy.
Odnosząc się do pierwszego problemu, Sąd stwierdził, że - wbrew stanowisku organu II instancji - dla wyniku sprawy ma znaczenie wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 lutego 2009 r., sygn. C-475/07. Wskazał, że poprzez zaniechanie dostosowania do 1 stycznia 2006 r. systemu opodatkowania energii elektrycznej do wymogów wynikających z treści art. 21 ust. 5 akapit pierwszy Dyrektywy Rady nr 2003/96/WE z 27 października 2003 r., w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. WE L 2003.283.51; dalej: dyrektywa energetyczna), w zakresie określenia momentu, w którym podatek od energii elektrycznej staje się wymagalny, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej z mocy tej dyrektywy. Przepis ten nie wskazuje wprost podmiotu zobowiązanego do zapłaty akcyzy od energii elektrycznej. Jednakże określono w nim zdarzenie wywołujące wymagalność podatku, a przez to zdarzenie można w sposób niebudzący wątpliwości określić podatnika tego podatku. Zdarzeniem tym, jest "dostawa do zużycia" przez dystrybutora lub redystrybutora. Dlatego tej reguły, że podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dostawy przez dystrybutora (redystrybutora), nie można pogodzić z regułą zawartą w art. 6 ust. 5 u.p.a., pozwalającą obciążyć podatkiem akcyzowym podmiot, który nie sprzedawał energii elektrycznej odbiorcy końcowemu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
