Wyrok NSA z dnia 26 listopada 2014 r., sygn. II GSK 1575/13
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesław Socha (spr.) Sędziowie NSA Cezary Pryca Marzenna Zielińska Protokolant Monika Tutak - Rutkowska po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 3 czerwca 2013 r. sygn. akt V SA/Wa 444/13 w sprawie ze skargi T. Ś. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rzecz T. Ś. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 czerwca 2013 r. o sygn. V SA/Wa 444/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. w sprawie ze skargi T. Ś. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2009, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Ś. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w K. z dnia [...] września 2002 r. Stwierdził także, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.
Sąd I instancji przyjął, że stwierdzenie nieważności decyzji Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w K. z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...], o przyznaniu T. Ś. płatności na rok 2009 w łącznej wysokości 567,98 zł do gruntów rolnych (w tym do jednolitej płatności obszarowej do łącznej powierzchni 1,05 ha, uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni grupy uprawy podstawowych do powierzchni 0,10 ha), nastąpiło z naruszeniem art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.; dalej: k.p.a.). Skarżącemu przyznano płatności, nie ustalając powierzchni kwalifikowanej do płatności na działce ewidencyjnej nr 246, zgodnie z wartością maksymalnego kwalifikowanego obszaru wyznaczonego w systemie identyfikacji działek rolnych, stosownie do treści art. 24 ust. 1 lit. c/ rozporządzenia Komisji (WE) 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady współzależności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) 1782/2003 i (WE) nr 73/2009 oraz wdrażania zasady współzależności przewidzianej w rozporządzeniu Rady (WE) nr 479/2008 (Dz. Urz. UE L 2004.141.18 ze zm.). Zadeklarowana powierzchnia wynosiła 0,31 ha, natomiast maksymalny kwalifikowany obszar wyznaczony na tej działce wynosi 0,18 ha.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
