Postanowienie NSA z dnia 4 listopada 2014 r., sygn. I FZ 390/14
Podatek od towarów i usług; Prawo pomocy
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: , Przewodniczący Sędzia NSA: Roman Wiatrowski (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia S. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 3141/13 w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi S. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 11 października 2013 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okresy od lutego o grudnia 2005 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2014 r., sygn. akt: III SA/Wa 3141/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił S.J. (dalej: "strona", "skarżący") przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W pisemnych motywach orzeczenia Sąd pierwszej instancji podał, że skarżący w terminie na uiszczenie wpisu od skargi złożył ponowny wniosek o przyznanie prawa pomocy wskazując, iż jego sytuacja majątkowa uległa pogorszeniu, a tym samym ponowny wniosek w tym przedmiocie jest uprawniony. W uzasadnieniu wskazał, że ma zasądzone alimenty w wysokości 2.000 zł miesięcznie na rzecz małoletnich dzieci, których od ponad roku nie reguluje. Z żoną znajduje się w separacji faktycznej od kilku lat. W związku z orzeczeniem sądu z 28 maja 2014 r. jego sytuacja ulega systematycznemu pogorszeniu. Skarżący oświadczył, że mieszka w pokoju wynajętym od znajomych. Nie prowadzi z nimi wspólnego gospodarstwa domowego. Nie posiada żadnego majątku. W przeszłości zaś utrzymywał się z drobnych prac dorywczych. W chwili obecnej nie czerpie już dochodów z tych prac. Nadto w odpowiedzi na wezwanie Sądu pełnomocnik skarżącego wyjaśnił, że skarżący w 2013 r. nie składał zeznań podatkowych, ani nie pozostawał z nikim we wspólnym gospodarstwie domowym. Ponownie wskazał na postanowienie Sądu Rejonowego w G. Zaakcentował także, że z uwagi, iż nie dysponuje dokumentami dotyczącymi zaległości alimentacyjnych zwrócił się, aby to Sąd wystąpił o nie do komornika. Skarżący oświadczył również, że nieruchomość położna przy ul. [...] jest własnością jego żony, a nieruchomość położna w G. przy ul. [...] została zlicytowana przez komornika, mimo że nigdy nie była jego własnością. Ponownie podkreślił, że utrzymywał się z prac dorywczych, natomiast w chwili obecnej nie jest w stanie pokryć kosztów swojego utrzymania i kosztów alimentów. Nie ma również środków na wynagrodzenie dwóch pełnomocników, którzy pomagają mu bezpłatnie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
