Wyrok NSA z dnia 11 września 2014 r., sygn. I FSK 1423/13
Dla prawidłowości zastosowania instytucji zabezpieczenia określonej w art. 33 O.p., nie jest konieczne wykazanie, że "podatnik trwale nie uiszcza wymagalnych zobowiązań o charakterze publicznoprawnym", gdyż jest to jeden, z przykładowo wskazanych w tym przepisie warunków, lecz nie niezbędny do orzeczenia o tym zabezpieczeniu.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bartosz Wojciechowski, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 11 września 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. Sp. z o. o. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 298/13 w sprawie ze skargi K. Sp. z o. o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 19 grudnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty podatku od towarów i usług i odsetek za zwłokę oraz zabezpieczenia zobowiązania 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. Sp. z o. o. z siedzibą w G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. NSA/wyr.1 - wyrok
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami.
1.1. Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 298/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę K. Sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 19 grudnia 2012 r. w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty podatku od towarów i usług i odsetek za zwłokę oraz zabezpieczenia zobowiązania podatkowego.
1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. decyzją z dnia 24 września 2012 r. określił ww. spółce przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okres od listopada 2007 r. do listopada 2010 r. oraz kwotę odsetek za zwłokę, a także orzekł o zabezpieczeniu na majątku spółki wskazanych powyżej zobowiązań podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz kwoty zaległości podatkowej za luty 2011 r. i kwoty odsetek od tej zaległości, powstałej w wyniku dokonania nienależnego zwrotu różnicy podatku od towarów i usług. Dyrektor Izby Skarbowej w G. zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy opisane powyżej rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej organ pierwszej instancji uprawdopodobnił, w granicach zakreślonych art. 33 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm., dalej: O.p.), że istnieje uzasadniona obawa, iż zobowiązanie określone decyzją z dnia 24 września 2012 r. w przybliżonej wysokości nie zostanie wykonane. W szczególności, w toku kontroli przeprowadzonej w spółce w zakresie rozliczeń z budżetem z tytułu podatku od towarów i usług oraz zasadności dokonania zwrotu za okres od 1 listopada 2007 r. do 28 lutego 2011 r. stwierdzono, że spółka ta w kontrolowanych okresach rozliczeniowych bezzasadnie obniżyła podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktur VAT wystawionych przez PPHU E. w S. oraz Z. sp. z o.o., stwierdzających czynności, które nie zostały faktycznie wykonane przez te podmioty. W konsekwencji organ uznał, że usługi budowlane i budowlano-remontowe zakupione od ww. podmiotów, które zostały przez spółkę odsprzedane kolejnemu podmiotowi, nie potwierdzały rzeczywistego przebiegu transakcji, jednakże wykazany w nich podatek podlegał wpłacie na podstawie art. 108 ust. 1 u.p.t.u. Stwierdzono również, że spółka obniżyła podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktury VAT wystawionej przez podmiot nieistniejący. Wykazano ponadto, że spółka bezpodstawnie zawyżyła podatek naliczony poprzez uwzględnienie w rozliczeniu faktur VAT, dokumentujących zakupy, które nie miały związku z wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi, jak również takich zakupów, co do których nie okazano dokumentów źródłowych. Dodatkowo podatnik zaniżył kwotę podatku należnego za poszczególne okresy rozliczeniowe od kwietnia 2008 r. do stycznia 2011 r. z tytułu usługi najmu pomieszczeń. Dyrektor Izby Skarbowej podzielił stanowisko organu pierwszej instancji co do tego, że wysokość przybliżonego zobowiązania wraz z wyliczoną kwotą odsetek od tego zobowiązania oraz zaległości podatkowej powstałej z tytułu dokonania nienależnego zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za luty 2011 r. wraz z należnymi odsetkami od tej zaległości - w łącznej wysokości 875.275 zł na dzień wydania decyzji organu odwoławczego, stanowi przesłankę do stwierdzenia, że podatnik może mieć trudności z jednorazowym uiszczeniem należności określonej w zaskarżonej decyzji. Również charakter stwierdzonych przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. nieprawidłowości, polegających przede wszystkim na odliczaniu podatku naliczonego z faktur, które nie odzwierciedlały stanu rzeczywistego, jak również na wystawianiu tzw. pustych faktur przez długi okres, daje - w ocenie organu odwoławczego - podstawę do uznania, że istnieje uzasadniona obawa niewykonania zobowiązania. Na powyższe - zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej - wskazują również inne zgromadzone w aktach sprawy dowody. Organ podkreślił, że wobec spółki prowadzone były postępowania egzekucyjne na podstawie tytułów wykonawczych z dnia 27 kwietnia 2012 r. na kwotę 58.000 zł. oraz z dnia 27 lipca 2012 r. na kwotę 4.718 zł, zakończone w wyniku wyegzekwowania zaległych kwot. W związku z powyższym, skoro podatnik nie uiszczał swoich zobowiązań podatkowych (czego skutkiem było postępowanie egzekucyjne), to istnieje duże prawdopodobieństwo, że również określone przedmiotową decyzją przybliżone zobowiązanie i zaległość wraz z odsetkami nie zostanie wykonane dobrowolnie. Organ zwrócił też uwagę na fakt, iż spółka na koniec 2011 r. posiadała środki trwałe o wartości 81.311,31 zł, podczas gdy na początku 2011 r. wartość tych środków wynosiła 284.964,82 zł, co uzasadnia stwierdzenie, że spółka w 2011 r. wyzbyła się środków trwałych o znacznej wartości. Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił, że w 2011 r. spółka osiągnęła zysk netto w kwocie 171.850,54 zł, podczas gdy w 2010 r. zysk netto wynosił 365.635,16 zł. Zysk został podzielony na wypłatę dywidendy w kwocie 170.000 zł oraz na podwyższenie kapitału zapasowego w kwocie 1.850,54 zł. Zysk z lat ubiegłych przeniesiony na kapitał zapasowy w kwocie 400.000 zł został przeznaczony na wypłatę dywidendy. Środki pieniężne, które pozostały w spółce na koniec 2011 r. wynosiły 43.171,51 zł. Kontrola w spółce rozpoczęła się 17 maja 2011 r. a zakończona została poprzez doręczenie protokołu kontroli w dniu 16 czerwca 2011 r., postępowanie podatkowe w sprawie zostało wszczęte w dniu 12 sierpnia 2011 r. Decyzja o wypłacie dywidendy z zysku z lat ubiegłych oraz z zysku za 2011 r. została podjęta w momencie, gdy spółka miała wiedzę na temat toczącego się postępowania, a zatem mogła spodziewać się ewentualnego obowiązku zapłaty należności wobec budżetu, wynikających ze stwierdzonych nieprawidłowości. Dodatkowo organ wskazał, że z porównania danych wynikających z deklaracji VAT-7 złożonych przez spółkę w 2011 r. oraz za miesiące od stycznia do lipca 2012 r. wynika, że spółka od stycznia 2012 r. w znacznym stopniu ograniczyła zakres prowadzonej działalności, o czym świadczy znaczny spadek przychodów. Za okres od stycznia do lipca 2012 r. spółka osiągnęła zaledwie 9,15% przychodu osiągniętego w analogicznym okresie 2011 r. Posiada ona zobowiązania długoterminowe z tytułu zaciągniętych kredytów, zaś możliwość spłaty zobowiązań spółka uzależnia od odzyskania wierzytelności na kwotę 500.000 zł. Pogarszająca się kondycja finansowa przedsiębiorstwa, dokonywanie czynności polegających na wyzbywaniu się majątku trwałego, wypłata dywidendy z zysku z lat ubiegłych oraz z zysku za 2011 r. oraz fakt, iż posiadany majątek nie jest w stanie zabezpieczyć określonych w przybliżeniu zaskarżoną decyzją zobowiązań, zaległości i odsetek w łącznej kwocie 875.275 zł, a więc niewspółmiernie wysokiej w stosunku do możliwości finansowych spółki, stanowią - w przekonaniu organów podatkowych - wystarczające przesłanki do stwierdzenia, iż zachodzi uzasadniona obawa niewykonania zobowiązania podatkowego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
