Wyrok NSA z dnia 13 maja 2014 r., sygn. II FSK 1116/12
Istotą swobodnej oceny dowodów jest więc zapewnienie organowi podatkowemu luzu decyzyjnego przy formułowaniu wniosków co do ustaleń faktycznych na podstawie materiału dowodowego sprawy, powiązanego jednak z obowiązkiem uzasadnienia tej oceny (art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej), jako jedną z gwarancji praworządności decyzji.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA del. Andrzej Jagiełło, Protokolant Katarzyna Domańska, po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych G. M. od wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 5 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Ol 694/11, I SA/Ol 695/11 w sprawie ze skarg G. M. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 2 września 2011 r. nr [...], [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. i 2007 r. 1) oddala skargi kasacyjne, 2) zasądza od G. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie kwotę 6.000 (słownie: sześć tysięcy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokami z 5 stycznia 2012 r., I SA/Ol 694-695/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargi G. M. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z 2 września 2011 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2006-2007. Podstawę prawną wyroków stanowił art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej Ppsa.
Jak zauważono w motywach orzeczeń, ww. decyzjami organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z 25 marca 2011 r., określające skarżącemu zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za ww. okresy oraz odsetki za zwłokę od zaniżonych wpłat zaliczek na ten podatek. U podstaw wskazanych decyzji legło ustalenie, że w latach 2006-2008 skarżący dokonał zakupu 11 lokali, w tym 10 lokali mieszkalnych, a następnie zbył 6 lokali mieszkalnych, zaś 3 przeznaczył na wynajem. W 2006 r. podatnik zbył jeden lokal mieszkalny, natomiast w 2007 r. dokonał zbycia trzech lokali mieszkalnych. W ocenie organów, podejmowane przez stronę działania stanowiły działalność gospodarczą, a zatem przychód z tego tytułu pochodził ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.), dalej u.p.d.o.f. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że podatnik dokonywał zakupu mieszkań w celu ich dalszej odsprzedaży w stanie deweloperskim bądź po przeprowadzeniu w nich samodzielnych prac wykończeniowych na różnym poziomie zaawansowania lub też prac remontowych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
