Wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2013 r., sygn. I OSK 478/12
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska sędzia del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant asystent sędziego Dorota Chromicka po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 1130/11 w sprawie ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 kwietnia 2011 r., nr GZsp-057-621-17-1/10 w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 21 listopada 2011 r., I SA/Wa 1130/11 po rozpoznaniu skargi Wojewody Dolnośląskiego uchylił decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 12 kwietnia 2011 r., nr GZsp-057-621-17-1/10 decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 9 grudnia 2010 r., nr GZsp-057-621-17-1/10 w części, w jakiej obie te decyzje odmawiają stwierdzenia nieważności rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 6 decyzji Prezesa Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa z 2 grudnia 1996 r., nr SGZ-I/4161/01/96.
W uzasadnieniu stwierdził, że przedmiotem kontroli legalności uczynił całość rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonej decyzji, ponieważ Wojewoda Dolnośląski w skardze na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 12 kwietnia 2011 r. wskazał, że zaskarża tę decyzję w całości, choć wnosił o jej uchylenie tylko w części dotyczącej pkt 6 decyzji Prezesa Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa z 2 grudnia 1996 r.
Sąd nie podzielił stanowiska Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, że decyzja Prezesa Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa z 2 grudnia 1996 r., nr SGZ-I/4161/01/96 w części dotyczącej pkt 6 sentencji nie jest obciążona wadą, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Kwestionowana decyzja została wydana w oparciu o przepisy art. 34 i 35 ustawy z 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 ze zm.) - zwana dalej ustawą oraz § 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 6 kwietnia 1994 r. w sprawie trybu przekazywania mienia wchodzącego w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, w razie ustanowienia lub wygaśnięcia zarządu, oraz trybu ustalania i wnoszenia opłat (Dz. U. Nr 51, poz. 208) - zwanego dalej rozporządzeniem. Z przepisów art. 34 i 35 ustawy wynika, że - jeżeli chodzi o zarząd ustanawiany w formie decyzji administracyjnej - można uregulować w osnowie decyzji jedynie te kwestie finansowe, które dotyczą ustalenia opłaty rocznej za wykonywanie zarządu (art. 35 ust. 3 i 3a ustawy i § 2 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia), z zastrzeżeniem wyjątków uregulowanych w art. 35 ust. 6 i 7 ustawy). Przepisy te nie są podstawą prawną do nałożenia na jednostkę organizacyjną uprawnioną z tytułu zarządu innych zobowiązań finansowych względem osób trzecich. Trafnie zwraca uwagę Minister, że na mocy art. 54 ustawy, w sprawach nie uregulowanych ustawą zastosowanie miały przepisy Kodeksu cywilnego, o ile przepisy szczególne nie stanowiły inaczej oraz że § 2 rozporządzenia zawierał katalog otwarty w zakresie elementów składowych jaki winna zawierać decyzja o przekazaniu mienia w zarząd. Słuszne jest również stanowisko organu naczelnego, że przepisy K.c. dotyczące użytkowania mogły mieć zastosowanie w tego typu sprawach, ponieważ prawo to stanowiło odpowiednik prawa zarządu sprawowanego przez państwowe jednostki organizacyjne bez osobowości prawnej. Nie można jednak zgodzić się z Ministrem, że Prezes Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w przepisach art. 260 K.c. i art. 263 K.c. miał podstawę materialnoprawną do orzekania w decyzji przekazującej mienie w zarząd, że w przypadku ustania zarządu w terminie, w którym zgodnie z cyklem produkcyjnym nie występuje ryba handlowa Ślężański Park Krajobrazowy winien zwrócić, w terminie 60 dni od daty uprawomocnienia się decyzji o wygaszeniu zarządu, równowartość brakujących składników mienia ruchomego w stosunku do ilości określonych w pkt 1 kwestionowanej decyzji, według cen rynkowych w dacie przejęcia, gotówką na konto Agencji. Powołane przepisy o użytkowaniu nie normują obowiązków finansowych użytkownika względem podmiotów zewnętrznych po wygaśnięciu użytkowania, lecz przewidują dla użytkownika obowiązek ponoszenia nakładów związanych z korzystaniem z rzeczy oraz obowiązek zwrotu przedmiotu użytkowania w stanie, w jakim mienie powinno się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu użytkowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
