Wyrok NSA z dnia 17 maja 2013 r., sygn. II FSK 1805/11
Zarzut wadliwego sporządzenia uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia może okazać się zasadny wówczas, gdy z powodu braku w uzasadnieniu elementów wymienionych w art. 141 § 4 P.p.s.a. zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędziowie NSA Tomasz Kolanowski, NSA del. Zbigniew Romała, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 722/10 w sprawie ze skargi P. A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 30 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. A. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. [pic]
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 722/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. A. "S." na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 30 grudnia 2009 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 rok.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.
Dyrektor Urzędu kontroli Skarbowej w W. postanowieniem z dnia 11 lutego 2009 r. wszczął postępowanie kontrolne wobec skarżącego prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą ‘ S." w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2003.
W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzja z dnia 16 października 2009 r. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 rok w wysokości 256.883,00 zł. Organ wskazał, iż na podstawie zgromadzonego w toku postępowania kontrolnego materiału dowodowego stwierdzono, że skarżący zawyżył koszty uzyskania przychodów o łączną kwotę 640.745,28 zł z uwagi na zaliczenie jako koszty uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi przez firmę "I." R. W., które w ocenie organu nie odzwierciedlały rzeczywiście wykonanych usług. Zakwestionowane faktury dotyczyły usług marketingowych, pośrednictwa w zakupie mediów, kolportażu książek telefonicznych, pośrednictwa za pozyskanie klienta, druku i dystrybucji ulotek, badania rynku oraz usług zgodnie z umową. Organ na podstawie zebranego materiału dowodowego uznał, że usługi, na które firma "I." R. W. wystawiała faktury sprzedaży VAT dla "S." nie zostały wykonane. W związku z tym powołując się na art. 193 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm., dalej jako O.p.) uznał, iż zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez skarżącego nie odzwierciedlają rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, a prowadzona w 2003 r. podatkowa księga przychodów i rozchodów za miesiące styczeń, luty, marzec, maj, październik, listopad 2003 r. - jest nierzetelna.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
