Wyrok NSA z dnia 17 maja 2013 r., sygn. II FSK 1801/11
Fakt zawarcia nieważnej w świetle prawa cywilnego umowy nie oznacza, iż ewentualne przychody z niej wynikające nie podlegają opodatkowaniu. Jeżeli bowiem przyczyna nieważności umowy nie tkwi w istocie zachowania się (czynności) podatnika, z którego wynikają przychody, a korzyść otrzymana w wyniku wykonania nieważnej umowy może zostać uznana za przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym, to przychód ten podlega tej ustawie.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 874/10 w sprawie ze skargi P. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 874/10, po rozpatrzeniu sprawy, oddalił skargę P. W., dalej powoływany również jako: "skarżący", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu I instancji był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), określanej dalej, jako "p.p.s.a.".
Ze stanu faktycznego podanego w zaskarżonym wyroku wynika, że decyzją z dnia 31 maja 2010 roku, Dyrektor Izby Skarbowej w K. (dalej jako: "Dyrektor IS"), działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 roku, Nr 8, poz. 60 ze zm.), dalej jako: "o.p." oraz przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym osób fizycznych (t.j. w Dz.U. z 2000 roku, Nr 14, poz. 176 ze zm.), dalej jako: "u.p.d.o.f." uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 9 października 2008 roku, którą organ te określił P. W. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 rok w wysokości 2.129.039,00 złotych i określił wysokość tego zobowiązania w kwocie 1.543.789,00 złotych. W uzasadnieniu tej decyzji Dyrektor IS wskazał, że podatnik zawarł z K. spółką z o.o., dalej jako: "spółka", 69 umów zobowiązujących do nieodpłatnego przechowywania kwot pieniężnych, będących własnością tejże spółki. Organ podatkowy pierwszej instancji, uznał, iż korzystanie przez niego ze środków pieniężnych, należących do spółki, było nieodpłatnym przysporzeniem z cudzych środków pieniężnych. W konsekwencji powyższego kierując się regulacją wynikającą z przepisu art. 11 ust. 2a pkt 4 u.p.d.o.f., określono wartość pieniężną uzyskanego przez P. W. w 2002 roku nieodpłatnego świadczenia na kwotę 5.326.918,95 złotych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
