Wyrok NSA z dnia 8 marca 2013 r., sygn. II FSK 847/11
Postępowanie organu podatkowego w zakresie gromadzenia materiału dowodowego nie musi pozostawać w zgodzie z oczekiwaniami podatnika co do rodzaju środków dowodowych.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia NSA Anna Dumas, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 22 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 960/10 w sprawie ze skargi M. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 15 września 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia 30 listopada 2009 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B., po przeprowadzeniu kontroli w przedsiębiorstwie "J." J., M. i W. R. sp. j. w S. (spółka), określił M.R. (strona, skarżący) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w kwocie 1.546.071 zł. Organ wskazał, że w trakcie przeprowadzonego w spółce postępowania ustalono, iż zaniżyła ona przychód o kwotę 14.852.888,77 zł, w konsekwencji czego, podatnik posiadający 50 % udziałów w spółce zaniżył wysokość osiągniętego w 2006 r. dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej o kwotę 7.426.444,38 zł, a w rezultacie należny podatek dochodowy od osób fizycznych o kwotę 1.411.024 zł w stosunku do zadeklarowanego w zeznaniu rocznym.
W wyniku wniesionego przez stronę odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją z dnia 04 marca 2010 r. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi podatkowemu I instancji ze względu na konieczność uzupełnienia materiału dowodowego w znacznej części. Organ odwoławczy uznał, że stwierdzenie nierzetelności prowadzonych przez spółkę w 2006 r. ksiąg rachunkowych oraz określenie wysokości niezaewidencjonowanych przychodów z tytułu sprzedaży towarów handlowych na eksport z franszyzą w drodze oszacowania było zasadne. Faktyczną przesłanką podjętego przez organ odwoławczy rozstrzygnięcia było zastosowanie dla potrzeb obliczenia wysokości niezaewidencjonowanego przychodu z eksportu towarów metody szacowania wykorzystującej do wyliczenia szacowanej marży, metodę statystyczną, która z uwagi na skomplikowane wyliczenia, ogranicza stronie postępowania pełne zrozumienie wyniku oszacowania i możliwość weryfikacji dokonanych wyliczeń. W uzasadnieniu decyzji kasacyjnej organ wskazał również na konieczność rozważenia możliwości wykorzystania dla potrzeb szacowania w pierwszej kolejności danych pochodzących z rzetelnej dokumentacji spółki.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
