Postanowienie NSA z dnia 5 grudnia 2012 r., sygn. II OSK 2867/12
Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego
Dnia 5 grudnia 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2012 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D.W. i M.W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 września 2012 roku, sygn. akt II SA/Wr 886/11 odrzucającego skargę D.W. i M.W. w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 marca 2009 roku, sygn. akt II SA/Wr 176/04 postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 5 września 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę D.W. i M.W. w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 marca 2009 r., sygn. akt II SA/Wr 176/04. Sąd I instancji wskazał, że zgodnie z art. 280 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270) sąd bada na posiedzeniu niejawnym czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia, a w braku jednego z tych wymagań wniosek odrzuca, w przeciwnym razie wyznaczy rozprawę. W myśl zaś do art. 280 § 2 p.p.s.a. na żądanie sądu zgłaszający skargę o wznowienie postępowania obowiązany jest uprawdopodobnić okoliczności stwierdzające zachowanie terminu lub dopuszczalność wznowienia. Stosownie do powyższych przepisów pismami z dnia 13 grudnia 2011 r., doręczonymi w dniu 2 stycznia 2012 r., wezwano skarżących do usunięcia braków skargi m.in. przez wskazanie podstawy wznowienia i jej uzasadnienie oraz okoliczności stwierdzających zachowanie terminu do wniesienia skargi. Z pism skarżących z dnia 8 stycznia 2012 r., z dnia 6 lutego 2012 r. z dnia 29 maja 2012 r., z dnia 2 lipca 2012 r., z dnia 31 lipca 2012 r. oraz z dnia 14 sierpnia 2012 r. wynika, że opierają oni swoją skargę o wznowienie postępowania na okolicznościach określonych w art. 271 pkt 1 p.p.s.a. oraz w art. 273 § 1 i § 2 p.p.s.a. Wskazali oni również, że dowiedzieli się o "bezprawiu i rzeczywistym fałszowaniu dokumentów przez Starostwo Powiatowe w T. i Burmistrza Gminy w T. wraz z Agencją Nieruchomości Rolnych we Wrocławiu" w dniu 3 grudnia 2011 r. Oświadczyli, że nie mieli dostępu do ksiąg wieczystych i dopiero w grudniu skorzystali z pomocy komputera i internetu "oraz przy pomocy innych dokumentów otrzymanych przypadkowo jeszcze w styczniu 2012" mogli "dojść do przekonania, że dokumenty są fałszowane" na ich niekorzyść i z tych powodów Sąd pozbawiał ich prawa do dokumentów. Następnie w pismach z dnia 31 lipca 2012 r. i z dnia 14 sierpnia 2012 r. skarżący powołali się na "mapy geodezyjne z Archiwum Państwowego otrzymane w dniu 14.05.2012", a dodatkowo w piśmie z dnia 14 sierpnia 2012 r. podali, że nowym dokumentem w sprawie jest "zawiadomienie z dnia 31.03.1969 otrzymane 26.03.2012 z którego wynika, że Z. w 1969 mieszkali w B. a nie w N. [...] z tych też względów złożone do powyższych akt pozwolenia na budowę w N. są fałszywe". Sąd uznał, że strona zbyt ogólnie określił termin, w którym dowiedziała się o podstawie wznowienia. Nie stanowi również wskazania rzeczonego terminu podanie dat 26.03.2012 r. i 14.05.2012 r. jako momentu, w którym skarżący otrzymali mapy geodezyjne czy zaświadczenie, albowiem z faktu posiadania tych dokumentów nie można wyprowadzić wniosku, że mapy te są fałszywe, jak twierdzą skarżący, a co za tym idzie, że skarga opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. Co więcej, gdyby przyjąć przywołane daty jako moment, w którym skarżący dowiedzieli się o podstawie do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego, to tym bardziej nie można by było uznać, że skarga o wznowienie złożona w Sądzie w dniu 6 grudnia 2011 r. została wniesiona w terminie określonym w dziale VII p.p.s.a. i należałoby ją odrzucić jako przedwczesną. Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie należało więc uznać, że strona nie uprawdopodobniła okoliczności stwierdzających zachowanie terminu do złożenia skargi o wznowienie. Ponadto skarżący bardzo ogólnie i bez żadnych konkretów przedstawiali podstawy wznowienia i okoliczności wskazujące na faktyczne, ich zdaniem, fałszerstwo. W sprawie brak jest również wskazania, jakie według skarżących prezentowane przez nich rzekomo fałszywe dokumenty (nowo odkryte) mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, podczas gdy konieczność wskazania takich okoliczności wynika z art. 273 § 2 p.p.s.a.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
