Wyrok NSA z dnia 15 marca 2012 r., sygn. II OSK 750/11
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms ( spr. ) Sędziowie Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędzia del. NSA Zdzisław Kostka Protokolant Anna Sidorowska-Ciesielska po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 stycznia 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 2229/10 w sprawie ze skargi M. E. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2010 r. 3. zasądza na rzecz skarżącego M. E. od Ministra Spraw Wewnętrznych kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 stycznia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. E. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2010 r. w przedmiocie stwierdzenie nieważności decyzji o stwierdzeniu posiadania obywatelstwa polskiego przez M. E.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] listopada 2010 r. utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] września 2010 r. stwierdzającą nieważność decyzji Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] grudnia 2007 r. w przedmiocie stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez M. E., syna A. i Z., urodzonego w dniu [...] lipca 1937 r. w H. w Izraelu. W uzasadnieniu Minister wskazał, że dla rozstrzygnięcia kwestii posiadania obywatelstwa polskiego przez skarżącego stosuje się przepisy ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (Dz. U. R.P. nr 7, poz. 44 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o obywatelstwie Państwa Polskiego", która obowiązywała w chwili zaistnienia zdarzeń mających znaczenie dla stwierdzenia nabycia, posiadania lub utraty przez skarżącego obywatelstwa polskiego. Skarżący nabył obywatelstwo polskie przez urodzenie w dniu [...] lipca 1937 r. na podstawie art. 4 pkt 1 w zw. z art. 5 ustawy o obywatelstwie Państwa Polskiego. W dniu 15 maja 1948 r. nabył on obywatelstwo izraelskie. Z uwagi na wstąpienie do służby rezerwowej w wojsku Izraela w dniu 23 sierpnia 1950 r., ojciec skarżącego utracił obywatelstwo polskie, a wraz z nim, na podstawie art. 13 ustawy o obywatelstwie Państwa Polskiego, także utracił obywatelstwo polskie małoletni wówczas skarżący. Tym samym Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji uznał, że Wojewoda Mazowiecki, stwierdzając posiadanie obywatelstwa polskiego przez skarżącego, rażąco naruszył art. 11 pkt 2 ustawy o obywatelstwie Państwa Polskiego stanowiący, że utrata obywatelstwa polskiego następuje przez wstąpienie do służby wojskowej w państwie obcym bez zgody właściwego wojewody (Komisarza Rządu m. st. Warszawy), wyrażonej, w przypadkach zamiaru wstąpienia do służby wojskowej w państwie obcym, w porozumieniu z właściwym dowódcą okręgu korpusu. W aktach sprawy znajduje się wydane w dniu 4 stycznia 2007 r. przez Siły Obrony Izraela zaświadczenie o powołaniu ojca wnioskodawcy - A. (A.) E. - do służby w rezerwie z dniem 23 sierpnia 1950 r., którą zakończył w dniu 31 października 1959 r. W ocenie organu służba w rezerwie oznacza podleganie izraelskim władzom wojskowym i jest równoznaczna z gotowością do służby czynnej w armii na wypadek wojny w obronie interesów danego państwa, w tym przypadku Izraela, będąc jednym z rodzajów służby wojskowej w armii izraelskiej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
