Wyrok NSA z dnia 6 marca 2012 r., sygn. II OSK 2649/11
Pojęcie "wysokość zabudowy" zostało przez Radę Miasta zdefiniowane poprzez wykorzystanie pojęcia "wysokość obiektu budowlanego", przy czym obiektem budowlanym jest również budynek. Skoro obiektem budowlanym jest m. in. budynek to rada gminy nie mogła w miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego zawrzeć przepisów, które w efekcie prowadziłyby do innego sposobu liczenia wysokości budynku niż to wynika z powszechnie obowiązujących przepisów prawa. Takie przepisy prawa miejscowego pozostają w rażącej sprzeczności z aktami normatywnymi wyższego rzędu.
Teza od Redakcji
Dnia 6 marca 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędziowie: sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) sędzia del. NSA Leszek Kiermaszek Protokolant Anna Połoczańska po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2012r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miasta Szczecina od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 5 października 2011 r. sygn. akt II SA/Sz 717/11 w sprawie ze skargi Wojewody Zachodniopomorskiego na uchwałę Rady Miasta Szczecina z dnia 23 lutego 1998 r. nr XLIII/542/98 w przedmiocie II edycji zmian miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta Szczecina na obszarze dzielnicy Zachód 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Gminy Miasto Szczecin na rzecz Wojewody Zachodniopomorskiego kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 5 października 2011 r., sygn. akt II SA/Sz 717/11 stwierdził nieważność § 2 pkt 43 uchwały Rady Miasta Szczecina z 23 lutego 1998 r., nr XLIII/542/98 w przedmiocie II edycji zmian miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta Szczecina na obszarze dzielnicy Zachód. W uzasadnieniu swego orzeczenia Sąd stwierdził, że podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z 16 marca 2001 r., IV SA 385/99, że przepisy gminne mogą być wydawane wyłącznie w ramach obowiązujących przepisów wyższego rzędu (konstytucja, ustawa, rozporządzenie) i w zakresie upoważnień wyraźnie tam udzielonych organom gminy. Hierarchia źródeł prawa została wyraźnie określona w art. 87 Konstytucji RP. Akty prawa miejscowego, stanowiące jedno ze źródeł powszechnie obowiązującego prawa, nie mogą regulować materii należących do przepisów wyższego rzędu i nie mogą być sprzeczne z nimi.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
