Wyrok NSA z dnia 22 marca 2012 r., sygn. I FSK 787/11
Sam fakt odniesienia się przez organ odwoławczy w odpowiedzi na skargę do treści załączonych do skargi przez stronę zeznań świadków z innego postępowania nie może stanowić podstawy do stwierdzenia, że nieprzesłuchanie tych świadków w tym postępowaniu stanowi o naruszeniu art.122 O.p.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 1067/10 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 10 sierpnia 2010 r. nr [...], [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do czerwca 2007 r. oraz od września do grudnia 2007 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku, 2) zasądza od A. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 8.831 zł (słownie: osiem tysięcy osiemset trzydzieści jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.
1.1. Wyrokiem z 25 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 1067/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, w sprawie ze skargi A. S., uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z 10 sierpnia 2010 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do czerwca oraz od września do grudnia 2007 r., zasądzając przy tym na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania.
1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy będący podstawą rozstrzygnięcia, Sąd pierwszej instancji podał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w G. utrzymał w mocy decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. z 8 lutego 2010 r., w ramach których organ pierwszej instancji dokonał rozliczenia w podatku od towarów i usług za ww. okresy rozliczeniowe w sposób odmienny od zadeklarowanego przez podatnika. Organy podatkowe zakwestionowały uprawnienie podatnika do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z kilkudziesięciu faktur zakupu, na których jako wystawca figurowała firma E. sp. z o.o. Organy przyjęły, że podmiot ten nie istniał, a faktury nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W związku z powyższym stwierdzono, że uwzględniając te faktury w deklaracji dla potrzeb podatku VAT, podatnik naruszył przepis art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a i pkt 4 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej "u.p.t.u.").
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
