Wyrok NSA z dnia 29 marca 2012 r., sygn. II FSK 1918/10
W sytuacji gdy organy podatkowe skutecznie udowodniły, że sporne faktury nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji a równocześnie podatnik innymi dowodami skutecznie nie wykazał, że sporne wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów, należy uznać, że zakwestionowane kwoty nie mogą stanowić kosztów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Krzymień (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. sp. z o.o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 166/10 w sprawie ze skargi H. sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 3 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od H. sp. z o.o. z siedzibą w S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 1.800,00 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 166/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę H. sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 3 grudnia 2009 r. utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 1 września 2009 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005 r. Jak wskazano w uzasadnieniu orzeczenia, w toku postępowania podatkowego Strona skarżąca z jednej strony zaniżyła koszty uzyskania przychodu z tytułu faktycznie wypłacanych wynagrodzeń (a nie wykazywanych w księgach firmy), z drugiej zawyżyła z tytułu wydatków na zakup materiałów i usług, przy czym transakcje te, w ocenie organu, w ogóle nie miały miejsca. Organ zaznaczył, że ustalenia co do kosztów faktycznych wynagrodzeń nie były kwestionowane przez Stronę skarżącą. Odnosząc się natomiast do pozostałej części ustaleń organ wskazał, że wszystkie zakwestionowane wydatki udokumentowane zostały fakturami VAT (faktury te opisano szczegółowo w decyzji) wystawionymi przez Zakład Produkcyjno Handlowo Usługowy W. K. z siedzibą w Z. i dotyczyły dostaw kątowników, ceowników, arkuszy blachy stalowej, profili, elementów stelaży oraz świadczenia usług w postaci wykonania elementów stelaży pod urządzenia sanitarne, naprawy stelaży pod urządzenia sanitarne, pocięcia blachy stalowej. Zdaniem organu, faktury te nie odzwierciedlały faktycznie przeprowadzonych transakcji, a więc nie mogły stanowić kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) dalej w skrócie "p.d.o.p." Uzasadniając dokonane ustalenia faktyczne organ powołał się na zebrany materiał dowodowy, tj. m.in. przytoczył zeznania świadków złożone w toku postępowania przygotowawczego w Komendzie Powiatowej Policji w K. (włączone do akt stosownym postanowieniem Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 7 kwietnia 2009r.), zeznania świadków i stron (Prezesa Spółki P. B.) składane w Urzędzie Kontroli Skarbowej w K. W niniejszej sprawie oparto się również na zeznaniach świadka J. K. (dyrektora do spraw produkcji) oraz jego żony W. K. (wiceprezesa zarządu). Oboje zaprzeczyli, aby transakcje te miały miejsce oraz wskazali na istniejącą podwójną księgowość w zakresie wynagrodzeń pracowniczych i faktury dokumentujące fikcyjne transakcje. Zgodnie z ich zeznaniami Strona skarżąca nigdy nie zlecała na zewnątrz usług, była samowystarczalna, a jej poziom zatrudnienia pod koniec 2005r. osiągnął wielkość 80 osób na trzy zmiany. Wykonanie kwestionowanych transakcji potwierdzili natomiast w swoich zeznaniach: Prezes Zarządu P. B., kierownik J. S., dyrektor do spraw handlowych M. G., kierownik administracji B. K. oraz W. K. i jego ojciec J. K. Organy podatkowe nie dały wiary powyższym zeznaniom z uwagi na ich sprzeczność z zeznaniami J. i W. K. i pozostałymi dowodami w sprawie, brakiem logiki, wewnętrznymi sprzecznościami i brakiem konkretów. Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił również brak jakichkolwiek umów pisemnych, kalkulacji cen, a także duży poziom zatrudnienia Strony skarżącej (pozwalający na pracę na trzy zmiany) przy jednoczesnym zlecaniu tych samych prac na zewnątrz firmie nie zatrudniającej żadnych pracowników, bez środków trwałych. Organy podatkowe wskazały również, iż firma W. K. nie posiadała własnych środków trwałych, a usługi miała wykonywać w pomieszczeniach należących do pracownika Firmy Wielobranżowej B. sp. z o.o., której prezesem był J. K., ojciec jedynego udziałowca W. K. Dostawy do firmy W. K. w 98.17% miały być właśnie realizowane przez ww. B. sp. z o.o., przy czym - jak zaznaczał organ - w przypadku dwóch faktur z B. sp. z o.o. na rzecz Firmy Wielobranżowej W. K. daty wystawienia tych faktur były późniejsze niż daty wystawienia faktur dotyczących tych samych usług i dostaw, a wystawianych na rzecz Strony skarżącej. Organy podatkowe wskazywały też na wątpliwości co do transportu towarów, materiałów powierzonych do wykonania usługi oraz narzędzi, które miały służyć wykonaniu zleceń. Zgodnie z twierdzeniami Strony skarżącej środkiem transportowym miał być samochód Opel Omega kombi należący do J. K. z wypożyczoną dwuosiową przyczepą. W ocenie organu wątpliwym było przywiezienie tego typu środkiem transportowym towarów lub materiałów udokumentowanych zakwestionowaną fakturą. Wątpliwości organów budziła również możliwość faktycznego wykonania usługi pocięcia 12 ton blachy stalowej o grubości 2 do 5mm przez firmę W. K. nieposiadającą specjalistycznego sprzętu. Uzasadniając brak dania wiary zeznaniom J. S. oraz W. i J. K. organy wskazywały na sprzeczności w ich zeznaniach co do pochodzenia prasy hydraulicznej, która miała być użyczona przez: Stronę skarżącą (J. S.), P. B. (W. K.) czy też "pana K." (J. K.). Zdaniem organu odwoławczego uzyskane wolne środki finansowe z tytułu obciążenia kosztów wartością fikcyjnych faktur finansowały realizację wynagrodzeń dokonywanych poza systemem księgowym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
