Wyrok NSA z dnia 22 marca 2012 r., sygn. I FSK 877/11

Zawarte w art. 188 Ordynacji podatkowej sformułowanie "chyba, że okoliczności te stwierdzone są wystarczająco innymi dowodem" odnosi się do sytuacji, gdy żądanie dotyczy tezy dowodowej, już stwierdzonej, na korzyść strony. Jeżeli dowód dotyczy tezy odmiennej (tzw. przeciwdowód) - powinien być przeprowadzony.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 1299/10 w sprawie ze skarg P. C. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 16 czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za listopad 2005 r. oraz określenia w podatku od towarów i usług zobowiązania podatkowego za grudzień 2005 r. oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 20 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 1299/10, w sprawie ze skargi P.C., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 16 czerwca 2010 r. oraz poprzedzające je decyzje organu pierwszej instancji w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za listopad 2005 r. oraz określenia w podatku od towarów i usług zobowiązania podatkowego za grudzień

2005 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że dwoma decyzjami z 4 marca 2010 r. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w K. określił P.C. kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za listopad 2005 r. oraz zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za grudzień 2005 r. Organ podatkowy przyjął, że podatnik, prowadzący działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży materiałów budowlanych, bezzasadnie odliczył podatek naliczony wynikający z faktur, na których jako sprzedawca figurowała "T." sp. z o.o. w K. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego organ uznał, że podmiot ten w rzeczywistości nie istniał. Jednocześnie organ stwierdził, że podatnikowi, co do jego transakcji z kontrahentem, nie można przypisać dobrej wiary. Organ podkreślił, że podatnik nie posiadał żadnych danych, dzięki którym można byłoby ustalić, gdzie kontrahent działa, nie był też nigdy w miejscu oznaczonym jako jego siedziba, co oznacza, że przy tak znaczących dostawach nie została dochowana należyta staranność. Wszystkich płatności dokonywano gotówką, gdy w przypadku nieznanego kontrahenta w interesie kupującego jest uiszczenie należności przelewem bankowym. Podatnik nie sprawdzał też spółki "T." w KRS ani nie zwrócił się do organu podatkowego o potwierdzenie, czy jest ona zarejestrowana jako podatnik VAT czynny lub zwolniony.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się