Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2012 r., sygn. II FSK 1503/10

Jeśli zebrane dowody są korzystne dla podatnika, to izba skarbowa nie może na siłę doszukiwać się innych materiałów. Trudno spodziewać się, aby ponowna próba np. ustalenia adresów świadków zdarzeń sprzed tylu lat okazała się skuteczna, skoro nie udało się tego wcześniej ustalić.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędziowie NSA Zbigniew Kmieciak, NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Protokolant Agata Han, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 17 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Go 79/10 w sprawie ze skargi F. B. sp. z o. o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 30 listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1995 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Z. na rzecz F. B. sp. z o. o. w W. kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 marca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w sprawie ze skargi F. B. Sp. z o.o. w W. uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 30 listopada 2009 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1995 r.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Decyzją z dnia 11 lutego 1998 r. Drugi Urząd Skarbowy w Z. określił Spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 1.669.741,70 zł., która została następnie uchylona decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 1 lutego 2001 r. Po kolejnym rozpoznaniu sprawy Drugi Urząd Skarbowy w Z. decyzją z dnia 20 lipca 2001 r. określił Spółce wysokość zobowiązania w kwocie 1.041.008 zł, które po rozpatrzeniu odwołania zostało utrzymane w mocy przez organ odwoławczy. Następnie Naczelny Sąd Administracyjny, Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu wyrokiem z dnia 11 grudnia 2003 r. sygn. akt I SA/Po 4583/01 oddalił skargę Spółki na tę decyzję. Po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej Spółki Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 6 lipca 2004 r. sygn. akt FSK 202/04 uchylił powyższe rozstrzygnięcie wskazując, że nie zawierało ono dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i oceny materiału dowodowego. W dalszej kolejności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 7 lutego 2005 r. sygn. akt I SA/Po 1363/04 ponownie rozpoznając sprawę oddalił skargę, w konsekwencji czego Spółka ponownie wniosła skargę kasacyjną. Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2006 r. sygn. akt II FSK 1513/05 Naczelny Sąd Administracyjny ponownie uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gorzowie Wielkopolskim wskazując przede wszystkim, że WSA nie zastosował się do zaleceń wcześniejszego wyroku NSA. Stwierdzono, że WSA powinien zrelacjonować ustalenia faktyczne oraz dokonane ustalenia przez organy podatkowe ustalenia faktyczne dotyczące:

ikona kłódki
Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

  • Codzienne aktualności prawne
  • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
  • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
  • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Kup dostęp
Powiązane dokumenty
ikona zobacz najnowsze Dokumenty podobne