Wyrok NSA z dnia 2 marca 2012 r., sygn. II FSK 1690/10
Instytucja szacowania, uregulowana w art. 24b ust. 1 u.pd.o.f. nie może zastępować dowodów potwierdzających faktyczne poniesienie wydatków. Celem szacowania jest określenie podstawy opodatkowania w sposób jak najbardziej zbliżony do rzeczywistej, a więc podstawy uwzględniającej faktycznie osiągnięte przychody i faktycznie poniesione koszty ich uzyskania, nie można jednak podzielić jej stanowiska co do możliwości stosowania tej instytucji w przypadku, gdy nie ma dowodów na poniesienie wydatków. Podstawa opodatkowania, uwzględniająca jedynie hipotetyczne, a nie faktyczne wydatki, nie byłaby zbliżona do rzeczywistej, uwzględniałaby bowiem wydatki, które nie zostały faktycznie poniesione i które- zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.- nie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Anna Sokołowska, Sędzia del. WSA, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 14 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Go 178/10 w sprawie ze skargi A. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 25 października 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Go 178/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę A. i M. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 25 października 2007 r., nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r.
Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez Sąd pierwszej instancji, stanie faktycznym:
Małżonkowie A. i M. O. złożyli wspólne zeznanie PIT 36 za 2002 r., zawierając w nim wniosek o łączne opodatkowanie ich dochodów. Z zeznania wynikało, iż skarżący osiągnął dochody ze stosunku pracy w wysokości 15.406,19 zł, natomiast z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej poniósł stratę w wysokości 2.193,58 zł. Jego małżonka z kolei osiągnęła przychód ze stosunku pracy w wysokości 17.800,47 zł oraz z innych źródeł w wysokości 103,41 zł. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej przeprowadził wobec skarżącego kontrolę skarbową, w zakresie prawidłowości w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 i 2003 rok, którą zakończył wydaniem decyzji za 2003 r. oraz wynikiem kontroli za 2002 r. Następnie organ pierwszej instancji, postanowieniem z dnia 2 października 2006 r. wszczął postępowanie kontrolne wobec obojga małżonków w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 rok, w trakcie którego ustalił, że w 2002 r. skarżący wykazał zakupy towarów handlowych od "A." sp. z o.o. z siedzibą we W., tj. od firmy nieistniejącej (firma nie figurowała w ewidencji Urzędu Skarbowego). Wartość tych transakcji stanowiła 98,51% wartości wszystkich transakcji wykazanych w księgach zakupów. Pozostałych zakupów (1,49%) skarżący dokonywał od "P. T." S.A. z siedzibą w K., a towary te następnie sprzedawał swoim kontrahentom. Organ kontroli skarbowej nie uznał kosztów zakupu towarów handlowych w kwotach wykazanych na fakturach zakupu od firmy "A." sp. z o.o., za koszty uzyskania przychodów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
