Wyrok NSA z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. II FSK 1715/10
Warunkiem zaliczenia danego kosztu do kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. jest faktyczne jego poniesienie w celu uzyskania przychodu, jeżeli jednocześnie ten koszt nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 u.p.d.o.f. Skoro brak jest dowodów, że usługi wskazane w fakturach zostały wykonane, to brak jest związku między kosztem wskazanym w fakturach a przychodem, jaki miał powstać w wyniku jego poniesienia. Tym samym nie było podstaw do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot wynikających z wystawionych faktur.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA (del.) Anna Maria Świderska (sprawozdawca), Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 marca 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1422/09 w sprawie ze skargi T. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 22 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z dnia 19 marca 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1422/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę firmy T. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 22 czerwca 2009 r., w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r.
2. Jak wynika z uzasadnienia wyroku, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W., decyzją z dnia 30 stycznia 2009 r. określił T. J. (dalej: "Skarżący") zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. Jako podstawę prawną decyzji organ wskazał art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej ( Dz. U. z 2004 r., Nr 8, poz. 65 ze zm; dalej: "u.k.s."), art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej: "O.p.") oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej: "u.p.d.o.f."). Ustalił, że w badanym roku podatkowym Skarżący osiągał przychody z działalności gospodarczej prowadzonej pod firmą "E." [...]. Na podstawie zebranego materiału dowodowego organ stwierdził, że faktury VAT wystawione przez: B.[...] Sp. z o. o., firmę K., K. P. [...], D. [...], A.sp. z o.o. oraz przez firmę I. [...] nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji i jako niewiarygodne nie mogą stanowić podstawy zapisów w księgach handlowych firmy Skarżącego. Dodatkowo organ podniósł, że strona nie wykazała, iż usługi, których dotyczą nierzetelne faktury zostały faktycznie wykonane - nie uprawdopodobniła poniesionych kosztów, nie przedstawiła żadnych materiałów i dokumentów świadczących o faktycznym ich wykonaniu. W konsekwencji, na podstawie art. 193 § 1 i § 4 O.p., organ kontroli skarbowej uznał, że zapisy w księgach podatkowych za 2006 r. w zakresie zakupu usług od wyżej wymienionych podmiotów nie mogą stanowić dowodu na potwierdzenie tego, co z nich wynika, a określenie Skarżącemu zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. dokonane zostało z pominięciem w kosztach uzyskania przychodów kwot zaewidencjonowanych przez stronę na podstawie powołanych faktur.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
