Wyrok NSA z dnia 13 października 2011 r., sygn. I FSK 1506/10
Obowiązek wystąpienia do sądu powszechnego na podstawie art. 199a § 3 O.p. powstaje jedynie wówczas, gdy zgromadzony materiał dowodowy pozostawia wątpliwości co do istnienia stosunku prawnego bądź prawa. Wątpliwości takie istnieją, gdy zebrany przez organ materiał dowodowy nie pozwala na dokonanie niebudzącej wątpliwości wykładni oświadczeń woli stron czynności prawnej (np. gdy zeznania stron są rozbieżne) oraz ustalenia jej rzeczywistej treści, a tym samym nie jest możliwe jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Zając, Sędzia WSA (del.) Maciej Jaśniewicz, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 13 października 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. Spółki Akcyjnej w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 31 maja 2010 r. sygn. akt III SA/Gl 67/10 w sprawie ze skargi G. Spółki Akcyjnej w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 28 października 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od G. Spółki Akcyjnej w Z. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 2700 zł (słownie: dwa tysiące siedemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 31 maja 2010 r., sygn. akt III SA/Gl 67/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę G. S.A. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 28 października 2009 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2004 r.
2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wskazał, że zasadniczą kwestią sporną w sprawie stanowi opodatkowanie przychodu z tytułu praw medialnych do rozgrywek drużyny piłkarskiej, których sprzedaży skarżąca dokonała na rzecz P.. Zdaniem strony do przeniesienia praw medialnych przez kluby na rzecz P. nie doszło, a P. był jedynie "reprezentantem" klubów i nie miał legitymacji do rozporządzania prawami medialnymi jak właściciel, a w rezultacie zawarta umowa była de facto umową zawartą przez C. z każdym klubem oddzielnie, reprezentowanym przez P.. W ocenie strony zgłoszenie tej umowy do właściwego urzędu skarbowego przez P. czy C. oznacza spełnienie warunku zgłoszenia z art. 147 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej u.p.t.u.) i nie ma potrzeby dodatkowego zgłoszenia umowy przez poszczególne kluby.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
