Wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2010 r., sygn. II OSK 1924/09
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędzia del. NSA Janina Kosowska (spr.) Protokolant Daniel Zdzieszyński po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. sygn. akt VII SA/Wa 792/09 w sprawie ze skargi J. J. na decyzję Wojewody Warszawskiego z dnia [...] marca 1993 r. nr [...] w przedmiocie przymusowej rozbiórki budynku mieszkalnego oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 27 sierpnia 2009 r., sygn. akt VII SA/Wa 792/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. J. na decyzję Wojewody Warszawskiego z dnia [...] marca 1993 r., Nr [...], w przedmiocie przymusowej rozbiórki budynku mieszkalnego.
Przedstawiając stan faktyczny rozpoznanej sprawy, Sąd I instancji wskazał, iż decyzją z dnia [...] października 1992 r., Nr [...], Wójt Gminy Tułowice, na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zm.), zwanej dalej ustawą - Prawo budowlane, orzekł rozbiórkę obiektu budowlanego - budynku mieszkalnego wraz z urządzeniami przynależnymi, wybudowanych na działce Nr [...] położonej we wsi Plecewice w gminie Tułowice. W uzasadnieniu wskazał, iż Miejscowy Perspektywiczny Plan Ogólnego Zagospodarowania Przestrzennego gminy Tułowice przewidywał dla terenu działki Nr [...] usługi turystyczne - camping, pole namiotowe. W konsekwencji, budynek mieszkalny skarżącego wybudowany został na terenie przewidzianym dla innego typu zagospodarowania. Organ I instancji przyznał, iż na wniosek skarżącego autor planu zagospodarowania przestrzennego gminy zaopiniował pozytywnie możliwość zmiany przeznaczenia terenu na przedmiotowej działce.
Dodatkowo organ I instancji stwierdził, iż skarżący wybudował samowolnie budynek mieszkalny wraz z urządzeniami przynależnymi (m.in. szambo) w bezpośrednim sąsiedztwie nitki awaryjnej rurociągu naftowego "Przyjaźń" (budynek mieszkalny - 4 m, szambo - 1 m). Istnienie awaryjnego ropociągu zostało potwierdzone przez przedstawicieli Przedsiębiorstwa Eksploatacji Rurociągów Naftowych "Przyjaźń". Organ wskazał jednocześnie, iż w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego gminy, brak jest udokumentowanego przebiegu rurociągu. Z mapy sytuacyjnej, przedstawionej przez inwestora, a wykonanej przez pracownię geodezyjną, wynika natomiast, że przez teren działki Nr [...] biegnie rurociąg w odległości minimum 50 m od samowolnie wybudowanego budynku. Brak natomiast na mapie nitki awaryjnej. Mając na uwadze powyższe, stwierdził, iż wprawdzie na mapach geodezyjnych i planie ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy nie wskazano nitki awaryjnej, to jednak z uwagi na jego faktyczną obecność w terenie nie zmniejsza to zagrożenia dla otoczenia. Organ I instancji powołał się jednocześnie na § 18 ust. 2 zarządzenia Nr 4 Ministrów Przemysłu Chemicznego oraz Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 28 maja 1973 r. w sprawie budownictwa baz ropy i produktów naftowych oraz rurociągów dalekosiężnych do transportu ropy i produktów naftowych (Dz. Min. Bud. Nr 6, poz. 19), zwanego dalej zarządzeniem Nr 4, z którego wynika, iż wszystkie budynki znajdujące się w odległości mniejszej niż 5 m od rurociągu należy bezwzględnie zlikwidować.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
