Wyrok NSA z dnia 24 marca 2009 r., sygn. II GSK 61/09
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Robotowska Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędzia NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Protokolant Sylwia Kizińska po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "S. P." Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 7 listopada 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 1133/06 w sprawie ze skargi "S. P." Spółki z o.o. w W. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
I
Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę S. P. Sp. z o.o. w W. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] marca 2006 r. w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że decyzją z dnia [...] lutego 2006 r., wydaną na podstawie art. 40 ust. 12 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2086), zwanej dalej ustawą o drogach publicznych i § 4 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 maja 2004 r. w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad (Dz. U. Nr 129, poz. 1369), zwanego dalej rozporządzeniem z dnia 31 maja 2004 r., Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad nałożył na skarżącą spółkę karę pieniężną w kwocie 22.667,00 złotych za zajęcie pasa drogowego drogi krajowej poprzez umieszczenie reklamy o powierzchni większej niż określona w zezwoleniu zarządcy drogi. Zajęcie pasa drogowego poprzez umieszczenie reklamy o treści "S. premiumclub z podaniem aktualnych cen paliwa" o powierzchni większej o 19,08 m2 trwało przez 33 dni. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy decyzją tego samego organu z dnia [...] marca 2006 r.. Przechodząc do oceny legalność zaskarżonej decyzji, Sąd I instancji wskazał, iż stan faktyczny sprawy jest niesporny pomiędzy stronami, sporna natomiast jest interpretacja przepisów ustawy o drogach publicznych i przepisów rozporządzenia z dnia 31 maja 2004 r. Sąd I instancji zacytował treść przepisów stanowiących podstawę wydania zaskarżonej decyzji, to jest art. 40 ust. 12, ust. 6 i ust. 7 ustawy o drogach publicznych i stwierdził, że Minister Infrastruktury wydał rozporządzenie na podstawie upoważnienia zawartego w art. 40 ust.7 omawianej ustawy. Zdaniem Sądu, w sytuacji, w której do ustalenia opłaty wskazanej w art. 40 ust. 4-6 tej ustawy wymagane jest zastosowanie wysokości stawek opłat za zajęcie 1 m2 pasa drogowego, zawartych w rozporządzeniu z dnia 31 maja 2004 r., nie znajduje potwierdzenia zarzut skarżącej, dotyczący niemożności wymierzenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego, z uwagi na brak odesłania w art. 40 ust. 12 do art. 40 ust. 7 ustawy o drogach publicznych. W ocenie Sądu bezzasadny był także zarzut, iż organ pominął normę zawartą w art. 40 ust. 7 ustawy, z której wynika, iż stawka opłaty za zajęcie pasa drogowego poprzez umieszczenie w nim reklam nie może przekroczyć 10 zł za jeden dzień zajmowania pasa drogowego, a tym samym zawyżono wysokość przedmiotowej kary pieniężnej. Przepis ten, zawiera upoważnienie dla Ministra Infrastruktury do wydania rozporządzenia, przy czym to w przepisie ustawowym określono maksymalną wysokość stawek opłaty za jeden dzień zajmowania 1m2 pasa drogowego (maksymalna stawka dla reklam świetlnych i podświetlanych wynosi 3,60 zł). Cytowany przepis nie wskazuje natomiast maksymalnej wysokości opłaty za jeden dzień zajmowania pasa drogowego, gdyż opłata ta w omawianym przypadku uzależniona jest od liczby metrów kwadratowych powierzchni reklamy. Odnosząc się do zarzutu skarżącej, iż organ uznał umieszczenie pasa cenowego za reklamę, Sąd wskazał, że zarówno z przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach, jak i z § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad uwidaczniania cen towarów i usług oraz sposobu oznaczania ceną towarów przeznaczonych do sprzedaży (wydanego na podstawie ustawy o cenach) nie wynika obowiązek umieszczania przez stacje benzynowe cen paliw w pasie drogowym drogi publicznej, a jedynie obowiązek oznaczenia cen paliw w sposób wyraźny i czytelny dla kierowców. Ponadto Sąd podkreślił, że przepisy ustawy o drogach publicznych nie przewidują możliwości zwolnienia stacji benzynowych od opłaty za zajęcie pasa drogowego przez umieszczenie w nim oznaczenia cen paliw. W konkluzji Sąd I instancji stwierdził, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa i oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej, p.p.s.a.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
