Wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2008 r., sygn. II OSK 1188/08
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Bożena Walentynowicz (spr.) Sędziowie sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz sędzia del. WSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 grudnia 2007 r. sygn. akt IV SA/Gl 585/07 w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 11 grudnia 2007 r., sygn. akt IV SA/Gl 585/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną przez A. M. decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] kwietnia 2007 r., nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej.
W uzasadnieniu stanowiska Sąd ten przedstawił następujące okoliczności faktyczne i prawne.
Decyzją z dnia [...] lutego 2007 r., nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Tychach nie stwierdził u skarżącego choroby zawodowej w postaci przewlekłego obturacyjnego zapalenia oskrzeli, wymienionej w poz. 5 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U. Nr 132, poz. 1115) - dalej: rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, iż jak wynika z oceny narażenia zawodowego skarżącego, podczas zatrudnienia w latach 1963-1990 pracował on w warunkach narażenia na pyły węgla kamiennego o stężeniu 5,0-18,6 mg/m3, zawierające 2,2-9,5 % SiO2. Jednakże pomimo stwierdzenia u skarżącego upośledzenia sprawności wentylacyjnej płuc z obniżeniem natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej (FEV1) poniżej 50% wartości należnej, to z uwagi na orzeczenia lekarskie z Poradni Chorób Zawodowych i Medycyny Pracy Małopolskiego Ośrodka Medycyny Pracy w Krakowie oraz Przychodni Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu, z których wynika, iż nie rozpoznano u skarżącego ww. choroby zawodowej, jak również z uwagi na brak udokumentowania występowania schorzenia w okresie do jednego roku od ustania w 1990 r. narażenia zawodowego - zgodnie z kryteriami zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. - nie ma podstaw do uznania etiologii zawodowej przewlekłego obturacyjnego zapalenia oskrzeli. W wyniku odwołania A. M. od powyższej decyzji, Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Katowicach decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, popierając zawartą w niej argumentację. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, na skutek skargi A. M., wyrokiem z dnia 11 grudnia 2007 r. uchylił, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej: p.p.s.a., zaskarżoną decyzje organu II instancji. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż w sporządzonym w formie tabelarycznej wykazie, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r., dla poszczególnych chorób zawodowych w kolumnie drugiej określono "okres w którym wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej pomimo wcześniejszego zakończenia narażenia zawodowego", a nie okres, w jakim może nastąpić zgłoszenie lub rozpoznanie choroby zawodowej po zakończeniu pracy w narażeniu, tak jak stanowi § 2 ust. 2 cyt. rozporządzenia. Zaistniała w tym zakresie rozbieżność ma, zdaniem Sądu I instancji, istotne znaczenie, bowiem zgodnie z art. 237 § 1 pkt 2 i 3 Kodeksu pracy (dalej: k.p.), Rada Ministrów została upoważniona do określenia wykazu chorób zawodowych oraz szczegółowych zasad postępowania dotyczących zgłaszania podejrzenia, rozpoznania i stwierdzenia chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach, a nie do określenia okresu wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych, tym bardziej, iż do takiego okresu nie nawiązuje § 2 ust. 2 rozporządzenia. Sąd I instancji w pełni podzielił w tej kwestii pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażony w wyroku z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt II OSK 1614/06 (niepubl.), iż analiza treści przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w zestawieniu z treścią przepisu art. 237 § 1 k.p., daje podstawę do stwierdzenia niezgodności z tym przepisem, jako aktem wyższego rzędu, regulacji zawartej w załączniku rozporządzenia, w zakresie, w jakim określono w nim okres wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych. Regulacja ta została wydana mimo braku upoważnienia ustawowego w art. 237 § 1 k.p. i wbrew dyspozycji przepisu § 2 ust. 2 rozporządzenia, co stanowi o braku zgodności w tym zakresie postanowień załącznika do rozporządzenia z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP. Powyższy stan prawny daje zatem sądowi administracyjnemu podstawę do odmowy zastosowania w sprawie uregulowań zawartych w kolumnie drugiej tabeli wykazu chorób zawodowych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach podkreślił również w oparciu o powyższy wyrok NSA, iż przedmiotowe rozporządzenie nie wskazuje okresu, w jakim po zakończeniu pracy w narażeniu winno nastąpić zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej oraz jej rozpoznanie, a więc regulacji do jakiej odsyła § 2 ust. 2 rozporządzenia. Tym samym ocena czy strona zachowała termin do wystąpienia ze zgłoszeniem choroby czy nie, staje się bezprzedmiotowa. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, Sąd I instancji stwierdził, iż wskazane w orzeczeniach lekarskich - jako przesłanka negatywna do rozpoznania choroby zawodowej - ustanie zatrudnienia w 1990 r. oraz brak udokumentowanych objawów chorobowych w okresie narażenia zawodowego i jednego roku od ustania tego narażenia - nie może stanowić podstawy wykluczenia zawodowej etiologii schorzenia. Sąd wskazał również, iż przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ orzekający winien ponownie przeprowadzi ustalenia w zakresie tego, czy rozpoznana u A. M. choroba została spowodowana (bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem), działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy. W tym celu Sąd I instancji zobowiązał organ do uzupełnienia materiału dowodowego poprzez dołączenie orzeczenia lekarskiego na okoliczność etiologii rozpoznanego u skarżącego schorzenia, rozpatrzenia tak zebranego materiału dowodowy i oceny, czy zostały udowodnione okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia, które wymieniono wyżej - w ramach analizy § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. Ponadto w uzasadnieniu organ winien wskazać, na podstawie jakich dowodów uznał konkretne okoliczności za ustalone i z jakich powodów ocenił dowody jako wiarygodne, ewentualnie z jakich przyczyn odmówił wiary poszczególnym dowodom.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
