Wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2008 r., sygn. I FSK 1349/07
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Tomasz Kolanowski, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Łd 1066/06 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 21 kwietnia 2006 r., nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zaległości tej spółki w podatku od towarów i usług za maj i październik 2000 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości 3. przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi) na rzecz adwokat M. E. wynagrodzenie za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w kwocie 4392 zł (słownie: cztery tysiące trzysta dziewięćdziesiąt dwa złotych) brutto.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Łd 1066/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 21 kwietnia 2006 r. w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zaległości tej spółki w podatku od towarów i usług za maj i październik 2001 r.
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wskazał, że organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, wydaną w wyniku ustalenia, że skarżący od 1995 r. był członkiem zarządu spółki "T.", wobec której wydano ostateczną decyzję wymiarową dotyczącą zaległości podatkowych, a przeprowadzone postępowanie egzekucyjne okazało się bezskuteczne. W zakresie bezskuteczności egzekucji z majątku spółki w ocenie organu wykorzystano wszelkie możliwości wyegzekwowania przedmiotowej zaległości, gdyż w stosunku do spółki zostało wystawionych szereg tytułów wykonawczych, na podstawie których z rachunku bankowego spółki udało się wcześniej wyegzekwować kwotę 33.567,10 zł, zarachowaną na inne zaległości podatkowe. Podniesiono, że zajęcie rachunku bankowego spółki na podstawie tytułów wykonawczych dotyczących przedmiotowych zaległości podatkowych zostało zwrócone przez bank podatnika z informacją o zamknięciu tego rachunku. Stwierdzono także, że spółka nie posiada żadnego innego majątku np. nieruchomości, papierów wartościowych, praw majątkowych lub ruchomości, co wynika także z protokołu o stanie majątkowym spółki sporządzonym z członkiem zarządu spółki, pouczonym o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Zgodnie z oświadczeniem skarżącego, złożonym w dniu 23 czerwca 2005 r., jedynym majątkiem spółki jest wierzytelność z 2000 r., w kwocie 117.775 zł, jednakże wskazany dłużnik poinformował organ, że powództwo spółki o zapłatę tej kwoty zostało oddalone. Nadto analiza sprawozdań finansowych spółki za lata 1999 - 2000 wykazała, że już w tym okresie spółka utraciła płynność finansową, stała się niewypłacalna (m.in. w 1999 r. suma aktywów wynosiła 496.334,54 zł, a wysokość zobowiązań 787.338,69 zł, a w 2000 r. suma aktywów wyniosła 159.908,45 zł, a wysokość zobowiązań 472,118,15 zł). Organ odwoławczy podniósł, że bezspornie wykazano w postępowaniu fakt istnienia zaległości podatkowej, okoliczności pełnienia obowiązków członka zarządu w czasie powstania zobowiązania podatkowego oraz bezskuteczność egzekucji wobec spółki. Ciężar udowodnienia okoliczności uwalniającej od odpowiedzialności spoczywa na członku zarządu spółki, a w przedmiotowej sprawie skarżący istnienia takich okoliczności nie wykazał. Wskazano, że wniosek o ogłoszenie upadłości spółki został złożony dopiero w lipcu 2001 r., a z analizy sytuacji finansowej i majątkowej spółki za lata 1999-2000 wynika, że zarząd spółki powinien był podjąć takie działania najpóźniej w roku 2000, po sporządzeniu sprawozdania finansowego za rok 1999. Zauważono, że wniosek spółki o ogłoszenie jej upadłości został oddalony z uwagi na to, iż majątek spółki nie wystarczał nawet na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego, co wskazuje, że wniosek o ogłoszenie upadłości nie został złożony we "właściwym czasie", o którym mowa w art. 116 Ordynacji podatkowej. Organ odwoławczy nie podzielił także zarzutów skarżącego w zakresie naruszenia art. 148 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, wskazując, iż pisma mogą być doręczane w miejscu pracy adresata osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji. Odbiór zaskarżonej decyzji organu I instancji pokwitował pracownik zakładu pracy skarżącego, uprawniony do odbioru korespondencji. Decyzja została doręczona w dniu 13 grudnia 2005 r., a skarżący wniósł odwołanie z zachowaniem ustawowego terminu, w związku z czym zarzut nieskutecznego doręczenia zaskarżonej decyzji jest bezzasadny. Nie uwzględniono również zarzutu naruszenia art. 123 i art. 200 Ordynacji podatkowej poprzez uniemożliwienie skarżącemu wypowiedzenia się w sprawie, gdyż zawiadomienie o wyznaczeniu siedmiodniowego terminu do zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym skarżący otrzymał w dniu 29 listopada 2005 r., a więc wyznaczony termin upłynął w dniu 6 grudnia 2005 r., w którym skarżący zgłosił się do urzędu skarbowego celem zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
