Wyrok NSA z dnia 25 października 2007 r., sygn. I FSK 1399/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Sędzia NSA Juliusz Antosik, Sędzia del. WSA Zbigniew Łoboda, Protokolant Iwona Wtulich, po rozpoznaniu w dniu 25 października 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Spółki Cywilnej C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 6 września 2006 r. sygn. akt I SA/Bk 173/06 w sprawie ze skargi Spółki Cywilnej C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 15 marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od maja do września 2003 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od C. Spółki Cywilnej na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 900 zł /słownie: dziewięćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Bk 173/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę C. spółki cywilnej Z. S., R. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 15 marca 2006 r., nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od maja do września 2003 r.

Jak wynika z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku, decyzją z dnia 22 grudnia 2005 r., Nr [...], Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za okresy od maja do września 2003 r. w innej wysokości niż zeznano w deklaracjach VAT-7 i określił skarżącej spółce zobowiązanie podatkowe w tym podatku. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, iż spółka zawyżyła podatek naliczony do odliczenia o łączną kwotę 5.731 zł. Zaewidencjonowała, bowiem w rejestrach zakupu oraz ujęła do rozliczenia podatku od towarów i usług 10 faktur VAT wystawionych przez firmę E.. z siedzibą w B., Oddział w B., na zakup 12.500 litrów oleju napędowego, podczas gdy faktycznie zakupiła tylko 300 litrów tego oleju.

Podatniczka nie zgodziła się z powyższą decyzją i złożyła odwołanie zarzucając jej naruszenie: art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.) (dalej: ustawa o VAT), poprzez określenie zobowiązania podatkowego w drodze decyzji, pomimo prawidłowego określenia w deklaracji podatkowej; art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (dalej: o.p.) poprzez wydanie decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego pomimo braku do tego podstaw; art. 122 o.p., w związku z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, poprzez zaniechanie działań niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego, a tym samym istotne naruszenie zasady prawdy obiektywnej; art. 181 § 1 o.p. poprzez jedynie wybiórcze przeprowadzenie dowodów; art. 187 § 1 o.p. poprzez zaniechanie zebrania i wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego; art. 188 o.p. poprzez nieuwzględnienie żądania przeprowadzenia dowodu, pomimo że jego przedmiotem były okoliczności mające istotne znaczenie dla sprawy; art. 191 o.p. poprzez przyjęcie, że poszczególne okoliczności zostały udowodnione, jedynie na podstawie niektórych dowodów, a nie na podstawie całości zebranego materiału dowodowego; art. 121 § 1 o.p. poprzez naruszenie zasady pogłębiania zaufania do organów podatkowych.