Wyrok NSA z dnia 6 września 2006 r., sygn. II FSK 1115/05
1. Prawidłowo organ odwoławczy umorzył postępowanie podatkowe w stosunku do płatnika N., uznając, iż od dnia 1.01.2003 r. brak jest podstaw prawnych do orzekania w sprawie odpowiedzialności płatnika z tytułu niepobranego i nieodprowadzonego podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłaconych w 2003 r. diet pracownikom ponad wysokość określoną w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. (Dz. U. Nr 236, poz. 1990), albowiem Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 17.03.2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) jednoznacznie powyższą kwestię na 2003 r. uregulował.
2. W przypadku, gdy sąd pierwszej instancji oddala skargę na podstawie art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ale wyraża w uzasadnieniu wyroku inną ocenę prawną niż podatkowy organ odwoławczy, to ocena ta jest wiążąca dla organów podatkowych (zgodnie z art. 153 p.p.s.a.).
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22.03.2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę N. od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 22.06.2004 r. w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej płatnika z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd stwierdził, iż spór sprowadza się do problemu czy diety wypłacone w 2003 r. pracownikom N. w R. wykonującym lub nadzorującym czynności kontrolne na terenie całego kraju ponad wysokość określoną w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990) były wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych z mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej u.p.d.f., w brzmieniu obowiązującej w 2003 r. - jak twierdzi skarżąca, czy też na podstawie § 1 i § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17.03.2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz. U. Nr 47, poz. 454) - jak podaje organ odwoławczy w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Ta ostatnia podstawa prawna powoduje, zdaniem organu odwoławczego, brak podstaw do orzekania w sprawie odpowiedzialności podatkowej płatnika z tytułu niepobranego i niewpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłaconych w 2003 r. przedmiotowych diet ponad wysokość określoną w wyżej cyt. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. Ta podstawa prawna, aczkolwiek podana w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji w związku z art. 208 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), zwana dalej ord. pod., stanowiła podstawę do umorzenia postępowania. W związku z tym, w ocenie Sądu, niezasadny okazał się zarzut zawarty w skardze odnośnie naruszenia przez organ odwoławczy art. 210 ord. pod. przez niewskazanie podstawy prawnej do umorzenia postępowania podatkowego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
