Wyrok NSA z dnia 17 maja 2006 r., sygn. II FSK 767/05
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędziowie NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Maria Dożynkiewicz, Protokolant Katarzyna Golemba, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Zygmunta K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 9 lutego 2005 r. sygn. akt I SA/Op 181/04 w sprawie ze skargi Zygmunta K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 10 września 2004 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Zygmunta K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 1.200 /jeden tysiąc dwieście/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 9 lutego 2005 r., I SA/Op 181/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę Zygmunta K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 10 września 2004 r., (...), w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.
W uzasadnieniu wskazano, że w trakcie prowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego ustalono, że Łucja K. i Zygmunt K. w 2001 r. ponieśli z majątku wspólnego wydatki w łącznej kwocie 179.170,38 zł. Natomiast na sfinansowanie wydatków w 2001 r. wykazano kwotę 102,910 zł, która pochodziła z przychodów ze źródeł opodatkowanych lub wolnych od podatku, a objętym wspólnością ustawową. W konsekwencji Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm., dalej: u.p.d.o.f./ ustalił zobowiązanie podatkowe w wysokości 28.597,50 zł.
Dyrektor Izby Skarbowej w O., uchylił powyższą decyzję i orzekł co do istoty, obniżając wysokość należnego zobowiązania do kwoty 26.734,50 zł. Była to konsekwencja przyjęcia wysokości wydatków w kwocie 170.643,26 zł. Ponadto skorygowano wielkość przypadających na podatnika odsetek od środków zgromadzonych na rachunku bankowym SUPERKONTO do kwoty 6.792,53 zł, co skutkowało zmianą wysokości legalnych środków będących źródłem finansowania wydatków w 2001 r. Organ odwoławczy przyjął za udowodnioną wielkość oszczędności posiadanych przez skarżących na rachunku SUPERKONTO na dzień 1 stycznia 2001 r. w wysokości 60.008,08 zł, które pochodziły ze źródeł opodatkowanych lub wolnych od podatku, nie dając jednocześnie wiary wyjaśnieniom o możliwości posiadania na dzień 1 stycznia 2001 r. poza systemem bankowym kwoty ok. 83.000 zł. W trakcie prowadzonego postępowania podatkowego przed organami obu instancji nie został przedłożony żaden dowód potwierdzający okoliczność sprzedaży w 2001 r. marek niemieckich /około 70.000 DM/, które miały być przechowywane w domu. Natomiast wpłaty na rachunek SUPERKONTO w dniu 13 marca 2001 r. - 60.000 zł i w dniu 13 lipca 2001 r. - 23.000 zł, nie stanowią mienia zebranego w trakcie badanego 2001 r., albowiem nie znajdują pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu oraz oszczędnościach z lat poprzednich pochodzących z przychodów, opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania, a które ustalono w wysokości 60.008,08 zł. Fakt wpłacenia na rachunek bankowy w trakcie spornego roku podatkowego znacznych środków pieniężnych przekraczających zeznane przychody, jak też poziom udowodnionych oszczędności, nieujawnionych na dzień 1 stycznia 2001 r. w systemie bankowym, zestawienie obrotów rachunku bankowego oraz zeznanie świadka Adama K. powoduje, iż tak zwane "oszczędności życia" w gotówce zgromadzone w domu mogły podlegać ocenie organów podatkowych, co do realności ich posiadania. Jedynie kwota - 60.008,08 zł - odpowiadała realnej wielkości oszczędności, którą skarżący byliby w stanie zaoszczędzić z uzyskanych w latach wcześniejszych przychodów opodatkowanych i wolnych od podatku. Podatnik wykazał w postępowaniu podatkowym jedynie fakt posiadania na dzień 1 stycznia 2001 r. oszczędności pochodzących ze źródeł opodatkowanych i wolnych od podatku w wysokości około 30.000 DM dawnych marek niemieckich. Dlatego organ podatkowy drugiej instancji podzielił stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego nie dające wiary argumentom o przechowywaniu kwoty ok. 100.000 marek niemieckich poza systemem bankowym, przy jednoczesnym i niewątpliwie korzystnym zawieraniem przez podatnika umów bankowych o lokaty terminowe.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
