Wyrok NSA z dnia 26 lipca 2006 r., sygn. II FSK 1049/05
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (spr.), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Krystyna Nowak, Protokolant Natalia Prałat, po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Grzegorza K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 września 2004 r. sygn. akt I SA/Łd 1575/03 w sprawie ze skargi Grzegorza K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 9 września 2003 r. (...) w przedmiocie podatku od środków transportowych oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 września 2004 r. /I SA/Łd 1575/03/ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Grzegorza K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 9 września 2003 r., (...) w przedmiocie podatku od środków transportowych.
2. W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji ustalił, iż zaskarżoną decyzją, wydaną po uchyleniu poprzedniej decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 3 czerwca 2003 r. /I SA/Łd 78/02/, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy własną decyzję z dnia 23 sierpnia 2001 r. w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł., (...) z dnia 9 kwietnia 2001 r. utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł., (...) z dnia 10 stycznia 2001 r. w sprawie określenia wysokości zaległości podatkowej w podatku od środków transportowych za samochód marki Star, nr rej. (...) z 1.08.2000 r. Zdaniem organu brak było podstaw do stwierdzenia nieważności, na które powoływał się skarżący, a więc wynikających z art. 247 par. 1 pkt 1, 3, 4, 7 i 8 Ordynacji podatkowej. Wskazano, iż brak było podstaw do uwzględnienia zarzutu naruszenia przepisów o właściwości organów podatkowych. Nie podzielono także zarzutu rażącego naruszenia prawa - zarzucany brak uwzględnienia faktu rzekomej niemożności sprzedaży samochodu stanowiącego przedmiot podatku od środków transportowych nie podlega kwalifikacji jako rażące naruszenie prawa, gdyż treść decyzji nie pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa. Z kolei zarzut z art. 247 par. 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej jest bezzasadny bowiem nie narusza powagi rzeczy osądzonej wydanie decyzji w postępowaniu odwoławczym. Odnośnie pozostałych przesłanek stwierdzenia nieważności decyzji organ wskazał, że w prawie podatkowym nie występują przepisy, które przewidywałyby nieważność decyzji, o której mowa w art. 247 par. 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej, trudno też przewidzieć sytuacje, aby wydanie decyzji powodowało czyn zagrożony karą /art. 247 par. 1 pkt 8 Ordynacji podatkowej/.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
