Wyrok NSA z dnia 28 października 2005 r., sygn. FSK 2417/04
Podstawą opodatkowania podatkiem od gier, zgodnie z art. 42 pktó ustawy z dnia 29 lipca 1992r. o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach -obecnie o grach i zakładach wzajemnych, jest w grach na automatach - kwota stanowiąca różnicę między kwotą uzyskaną z wymiany żetonów do gry lub wpłaconą do kasy salonu i zakredytowaną w pamięci automatu lub wpłaconą do automatu a sumą wygranych uzyskanych przez uczestników gier. Przez "kwotę wpłaconą do kasy" należy rozumieć także kwotę wpłaconą obsłudze automatu jak również skredytowaną przez obsługę automatu (pracownika salonu).
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 czerwca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę PRU F. Spółki z o.o. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 stycznia 2004 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier za okres od 1 do 10 maja 2003 r. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd stwierdził, iż z niebudzących wątpliwości i niespornych ustaleń w zakresie okoliczności stanu faktycznego sprawy wynika, że w dniu 9 maja 2003 r. w salonie gier w I. odbyto gry na trzech automatach co znajduje odbicie w zapisach pamięci automatów, brak jest natomiast odpowiadających powyższym grom wpłat do kasy salonu. Istota zaistniałego między stronami sporu sprowadza się do rozstrzygnięcia czy w deklaracji na podatek od gier składanej za I dekadę maja 2003 r. należało wykazać jako podstawę opodatkowania kwotę 25.889 zł czy 1.889 zł, a w konsekwencji do rozstrzygnięcia czy w świetle unormowania zawartego w art. 42 pkt 6 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach (tekst jedn. Dz.U. z 1998 r. Nr 102, poz. 650 ze zm.) - obecnie o grach i zakładach wzajemnych do podstawy opodatkowania podatkiem od gier winna być wliczona kwota zakredytowana w pamięci automatu a nie wpłacona fizycznie do kasy salonu. W ocenie Sądu pierwszej instancji, z gramatycznego brzmienia art. 42 pkt 6 cyt. ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych wynika, że podstawę opodatkowania podatkiem od gier stanowi w grach na automatach - kwota stanowiąca różnicę miedzy kwotą uzyskaną z wymiany żetonów do gry lub wpłaconą do kasy salonu i zakredytowaną w pamięci automatu lub wpłaconą do automatu a sumą wygranych uzyskanych przez uczestników gier. Konstrukcja art. 42 pkt 6 wskazuje, iż w przypadku gier na automatach możemy mieć do czynienia z przypadkiem gdy gracz płaci pieniądze za otrzymuje żetony do gry (w tej sytuacji do podstawy opodatkowania dolicza się "kwotę uzyskaną z wymiany żetonów"), gracz wpłaca pieniądze do kasy salonu i na taką samą wartość zostaje zakredytowana pamięć automatu (w tej sytuacji do podstawy opodatkowania wlicza się "kwotę wpłaconą i zakredytowaną w pamięci automatu"), gracz wpłaca sam pieniądze bezpośrednio do automatu (w tej sytuacji do podstawy opodatkowania wlicza się "kwotę wpłaconą do automatu"). Ustawodawca określając sposób obliczenia podstawy, opodatkowania uwzględnił specyfikę gier różnych automatów wynikającą z zasad funkqonowania tych automatów i zasad prowadzenia na nich gier (podział na tzw. automaty wrzutowe i kredytowe). Dla celów podatkowych istotne znaczenie ma więc ustalenie, w którym momencie gracz dokonuje wpłaty uprawniającej go do gry na automacie.W aktach sprawy znajduje się pozew o zapłatę złożony przez skarżącą przeciwko pracownikowi odpowiedzialnemu za powstałą stratę, w którym spółka opisuje zasady funkcjonowania automatów, na których spowodowane zostały braki - są to automaty kredytowane przez pracownika. Przy pomocy kluczyka uruchamia się automat na taką ilość punktów jaką opłaca gracz. Otrzymane pieniądze pracownik zanosi do kasy i podaje numer maszyny, na której gra gracz. Niema możliwości, aby na automatach tego typu bez udziału pracownika klubu można było samoistnie dokonać wpłat i wypłat. Powyższe zasady funkcjonowania automatów znajdują odzwierciedlenie w regulaminie gier w automatach losowych zatwierdzonym przez Ministra Finansów w dniu 1 czerwca 2000 r. dla spółki Przedsiębiorstwa Rozrywkowo-Usługowego "F". Zgodnie z § 4 pkt 1 regulaminu "w przypadku automatów kredytowanych, klient wpłaca kwotę, którą obsługa bonuje na liczniku automatu". Gra na automacie może się zatem odbyć dopiero do spełnieniu obu warunków dokonania wpłaty i zakredytowaniu tej wpłaty w pamięci automatu. W ocenie Sądu przez "kwotę wpłaconą do kasy", o której mowa w art. 42 pkt 6 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach (tekst jedn. Dz.U. z 1998 r. Nr 102, poz. 650 ze zm.) - obecnie o grach i zakładach wzajemnych należy rozumieć kwotę wpłaconą w jakiejkolwiek formie pracownikowi salonu jak również skredytowanie przez pracownika salonu osoby biorącej udział w grze na automacie. Odmienna interpretacja oparta jedynie na literalnym brzmieniu art. 42 pkt 6 cyt. ustawy prowadziłaby do sytuacji patologicznej, w której nieuczciwy pracownik salonu prowadziłby własne "przedsiębiorstwo" inkasując gotówkę nie wpłacając jej do kasy salonu bądź też kredytując graczy, bez powstania obowiązku podatkowego w zakresie przeprowadzonych gier po stronie prowadzącego salon.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
