Wyrok NSA z dnia 15 września 2005 r., sygn. FSK 2229/04
Kwestionowanie stanu faktycznego w skardze kasacyjnej nie może nastąpić poprzez stawianie zarzutów naruszenia prawa materialnego. Zarzut naruszenia prawa materialnego można skutecznie postawić tylko wówczas, gdy stan faktyczny został ustalony (również w ocenie strony skarżącej) w sposób niewadliwy. Dopiero bowiem prawidłowe ustalenie faktów prawotwórczych pozwala na ocenę czy dany przepis został właściwie zastosowany bądź zinterpretowany. Ustalenia faktyczne można zwalczać tylko poprzez postawienie zarzutu wskazanego w art. 174 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, to jest zarzutu naruszenia przepisów postępowania.
Wyrokiem z dnia 5 maja 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Zofii i Edwarda F. na decyzję Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 marca 2003 r. Decyzją tą organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach z dnia 23 października 2002, określającą małżonkom F. podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 1999, zaległość w tym podatku oraz odsetki za zwłokę od tej zaległości. Organy podatkowe stwierdziły nieprawidłowości polegające na zawyżeniu przez podatnika odliczeń z tytułu wydatków inwestycyjnych. Ustalono, iż podatnik, prowadzący działalność gospodarczą, w badanym roku podatkowym skorzystał z odliczenia wydatków inwestycyjnych w związku z zakupem samochodów Daewoo Lanos Van oraz Ford Mondeo oraz z tytułu zakupu radioodtwarzacza 6000 CD wraz z montażem tego sprzętu (kwoty odpowiednio 1370 zł i 12,10 zł). Radio odtwarzacz zamontowany został w samochodzie Ford Mondeo, jednakże nie stanowił jego wyposażenia w chwili zakupu pojazdu. Został zakupiony w dwa dni po zakupie samochodu. Wydatek na jego zakup nie stanowi zatem zakupu inwestycyjnego, nie pozostaje on bowiem w związku z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej. We współczesnym społeczeństwie posiadanie radioodbiornika jest zjawiskiem powszechnym, co jednocześnie, nie oznacza, iż wiadomości uzyskane wskutek słuchania audycji radiowych służą posiadaczom odbiorników do prowadzenia działalności gospodarczej. Niewątpliwie posiadanie odbiornika w samochodzie może wpływać na poczucie bezpieczeństwa oraz kondycję psychiczną kierowcy, jednak nie ma to bezpośredniego wpływu na uzyskiwany przychód. Tym samym, w świetle art. 22 ust. 1 i 26 a ust. 1 i 3 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r., Nr 90, poz. 416 ze zm.) wydatek na radioodtwarzacz, zakupiony i zamontowany w pojeździe po jego kupnie, nie stanowi wydatku inwestycyjnego i nie podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania. Organ odwoławczy, oceniając zasadność zarzutów odwołania stwierdził także, iż postępowanie podatkowe przed organem podatkowym I instancji zostało przeprowadzone prawidłowo. Za niezasadny uznał m.in. zarzut niewyjaśnienia okoliczności faktycznych poprzez zaniechanie dopuszczenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność badania związku między zakupem radioodbiornika a działalnością w zakresie usług budowlanych stwierdzając, iż nie są tu potrzebne wiadomości specjalne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
