Wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2004 r., sygn. OSK 130/04
Jeżeli organ działający w II instancji uzna, że decyzja w sprawie stwierdzenia nieważności innej decyzji ostatecznej została wydana na wniosek podmiotu niebędącego stroną, może wyłącznie zastosować odpowiednio art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa, to jest wydać decyzję o uchyleniu decyzji I instancji i umorzyć postępowanie zakończone tą decyzją, nie może natomiast skorzystać z art. 157 par. 3 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Białymstoku z dnia 19 listopada 2003 r. w sprawie ze skargi Krzysztofa R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...) z dnia 24 stycznia 2003 r. w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o uznaniu nieruchomości za mienie gminne i na podstawie art. 185 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ uchylił zaskarżony wyrok oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Białymstoku, a także - zgodnie z art. 207 par. 2 powyższej ustawy - odstąpił od obciążenia Krzysztofa R. kosztami postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 19 listopada 2003 r. (...) Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku, po rozpoznaniu skargi Krzysztofa R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...) z dnia 24 stycznia 2003 r. nr (...) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, uchylił zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wyroku podano, że wnioskiem z dnia 20 maja 2002 r. Krzysztof R. wystąpił o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji "Urzędu Miasta i Gminy W.M." z dnia 10 sierpnia 1990 r., której mocą uznano za mienie gminne m.in. nieruchomość oznaczoną jako działka o numerze geodezyjnym 311, położoną we wsi S.R. Podstawę prawną zaliczenia tej nieruchomości do mienia gminnego stanowił przepis art. 8 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, przy ustaleniu, że ta działka została wydzielona jako droga dojazdowa na cele użyteczności publicznej przy scalaniu gruntów w roku 1912. Domagając się stwierdzenia nieważności tej decyzji, Krzysztof R. podał, że grunt określony jako działka nr 311 zawsze stanowił jego własność i tak był traktowany przez sąsiadów do czasu, kiedy to Bohdan Klemens B. zaczął wykorzystywać ten grunt jako drogę dojazdową do swoich nieruchomości. Na tym tle toczą się postępowania cywilne. Po rozpoznaniu wniosku Krzysztofa R. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w (...) decyzją z dnia 10 grudnia 2002 r. orzekło o stwierdzeniu nieważności kwestionowanej decyzji, uznając, że podczas scalania gruntów "nie doszło do formalnego i faktycznego ich przejęcia na cel publiczny." Wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy złożyła Gmina W.M., podając, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 4 stycznia 1962 r. I CR 1139/61 grunty wydzielone w toku postępowania scaleniowego na cele użyteczności publicznej stały się mieniem gromadzkim, a zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 września 1995 r. SA/Kr 2717/94 decyzja przewidziana w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych ma charakter deklaratywny i poświadcza stan prawny ustalony w dniu wejścia w życie tej ustawy. Nie ma natomiast w sprawie zastosowania ustawa o drogach publicznych z 1985 r., określająca kategorie dróg. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w (...) po ponownym rozpoznaniu sprawy decyzją z dnia 24 stycznia 2003 r. orzekło o uchyleniu w całości decyzji wydanej w pierwszej instancji i o umorzeniu postępowania zakończonego tą decyzją, uznając, że błędnie przypisano Krzysztofowi R. status strony postępowania. Skarżący nie był i nie jest właścicielem działki nr 311. Jest jedynie współwłaścicielem sąsiadującej z kwestionowaną drogą działki nr 148. Fakt graniczenia nieruchomości z drogą nie dowodzi, że ma on interes prawny w sprawie. Skoro nie miał interesu prawnego w żądaniu stwierdzenia nieważności decyzji, to wszczęcie przez Kolegium postępowania w sprawie, a do tego rozstrzyganie poza zakres wniosku, który dotyczył tylko działki nr 311, było prawnie niedopuszczalne. Z tej przyczyny Kolegium uchyliło swoją decyzję wydaną jako rozstrzygnięcie organu I instancji i postępowanie w sprawie umorzyło.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
